Indonesia met Lin
Blijf op de hoogte en volg Stephanie
14 September 2014 | Indonesië, Batavia
Hallotjes alle lieve mensen thuis! Het einde van mijn reis nadert. Hier is mijn verslag van mijn reis door Indonesië met Linda! :D Drie weken flink wat gezien en dus het is nogal een verhaal.
Vooraf:
- Bijna alles wat ik deze maand heb gegeten in Indonesië en later Maleisië was overheerlijk en natuurlijk zal ik sommige gerechten en dranken thuis proberen na te maken. Nogmaals, alles wat heerlijk, hahaha. God wat ga ik dit eten missen! (A)
- We zijn bijna iedere dag gedurende deze reis wel op de foto gezet met de locale bevolking omdat we blank waren. We zijn voor hun een soort aapjes. Vooral Lin was nog niet echt bruin dus men vond haar echt schitterend. Dat is ze natuurlijk sowieso al! ;)
De reis door Indonesie
Om bij Bali te komen moest ik via Singapore vliegen. Besloten om daar een nachtje te slapen ipv uren lang op het vliegveld rondhangen tot mijn volgende vlucht. De luchtvaart maatschappij, waarmee ik oorspronkelijk zou vliegen, is in de tussentijd failliet gegaan. Gelukkig ontving ik hier wel een email bericht over en kon ik een nieuwe vlucht boeken. In tegenstelling tot vorige keer… Natuurlijk nu nog de vraag of mijn vlucht vergoed wordt. Homework for when I get back, I guess.
Aangekomen in Singapore bleek het openbaar vervoer vanaf het vliegveld super strak geregeld. Ik was binnen het uur in ‘little India’ (en ja zo zag het er ook echt uit, inclusief de bewoners). Omdat ik maar enkele uren had, ben ik gaan wandelen door de stad richting de Marina (na gecheckt te hebben met een restaurant eigenaar of het wel veilig was). De stad, met alle skyscrapers en felle belichting, deed me denken aan een combinatie tussen Sydney en Shanghai. Ik vond de stad westers ogen. Er waren veel westerse koffie tentjes, chique eet tentjes, lounge barretjes en grote shopping malls. Singapore is ingedeeld in bepaalde wijken met bepaalde wereld delen als het ware. Je hebt ook een Arabisch deel, bijvoorbeeld. Ik had helaas niet de tijd om overal doorheen te lopen die avond en nacht aangezien ik weer om half zes opmoest.
Op 2 augustus vloog ik door naar Bali. Mijn vluchttijden waren weer gewijzigd waardoor Linda een paar uurtjes op mij moest wachten. De immigration duurde echt belachelijk lang maar bofte dat ik Lin kon contacten via de airport wifi. Echt leuk om haar te treffen zo ver van huis! Mooi dat je eigenlijk met iemand kan ‘afspreken’ aan de andere kant van de wereld en dat dit gewoon logistiek goed verloopt.
We hebben samen een taxi gepakt en zijn richting Ubud gereden. Bali vond ik heel schattig. Overal zag je tempeltjes gebouwd met grijze stenen en de grotere vlakken waren een prachtige kleur oranje geverfd. Verder zagen we onderweg ook rijstvelden, veel smalle wegen, en een vrij plat groen landschap. Lin vond alles nog maar onwerkelijk (voor haar was de verandering van omgeving nogal een contrast met de Nederlandse polder). Eenmaal aangekomen hebben we heerlijk gelucht (Indonesische gestoofde gele curry eend) en uitgebreid bijgekletst. Pas vier uur later zijn we opzoek gegaan naar het hostel ‘In da Logde’ dat werd aangeraden via hostelworld.com. Deze zat vol maar we mochten voor een nacht in de family room met.. een groot hemelbed! Goed begin van dit deel van de reis dus. :D Die avond het stadje doorgelopen, natuurlijk locaal eten gegeten en rond een uurtje of elf gaan slapen. Lin was kapot van haar vliegreis want ze had zowat niet geslapen.
Lin moest om zeven uur op want die ging de komende 4 dagen duiken in Depensar. Ik was vrij om te doen waar ik zin in had. Dus lekker uitgeslapen, onze spullen verhuisd naar een gedeelde kamer, aardige Nederlandse meid ontmoet en op haar aanraden naar een bepaalde yogatent gegaan voor een Vinyasa les (heavy maar leuk!). Nadat Lin weer terug kwam, zijn we met zen drieën uit eten gegaan (gado-gado, vietnamese springrolls, dumplings, etc). Lin wist toen ook beter hoe haar ‘duik dagen’ eruit zagen. Ze was iig langer weg en bezig dan Renate (die ook haar open water heeft gehaald gedurende haar reis met mij). Ik wilde met Lin mee duiken naar een bepaald shipwreck maar het bleek onredelijk duur te zijn (dus dan maar ergens anders samen duiken – we hadden nog de tijd gelukkig).
Op 4 augustus wilde ik naar de Monkey Forest gaan maar onderweg begaf een slipper het. Dus moest gelijk opzoek gaan naar nieuw paar want liep op een blote voet over het schroeiende trottoir.. Toen maar door naar wat ik dacht een yoga les te zijn. Uiteindelijk mee gedaan aan een salsa les. Ik vond het hilarisch en was sowieso de jongste. Als man moet je wel gevoel voor ritme hebben want je moet je partner echt leiden. Het verschil tussen het talent van de heren (en dus hoe onze dans uiteindelijk verliep) was nogal groot maar daardoor was het ook heel grappig. Daarna was er nog een yogales en ben daar ook maar heen gegaan. Qua intensiteit en opzet was deze les heel anders dan de vorige. De nadruk lag op flexibiliteit en spiritualiteit (hoop geblabla over wind, aarde, vuur en water… ben daar iets te nuchter voor, hahaha).
Die avond met Lin naar een aangeraden restaurant in Ubud gegaan, genaamd ‘Nomad’ en daar aan de chicken curry en zwaardvis salade. Voor het eerst mee gemaakt dat iemand, (vent van over de 30 schatte ik) die in de buurt van ons had gegeten, een briefje had neergelegd met zijn contact gegevens en de volgende tekst ‘Your looks and spirit blow me away’… whahaha. Lin en ik lachte ons dood. Toe kregen we heel goed nieuws binnen: Lin had haar scriptie gehaald! :D dat zouden we de volgende dag gaan vieren!
Op 5 augustus moesten we verhuizen want het hostel zat weer vol. Het bleek dat er vlakbij een kamer beschikbaar was voor niet veel meer, veel groter, voor onszelf, met bad en uitzicht op een rijstveld! Dus weer spullen verhuisd en toen ben ik in de stad bij een schattig tentje gaan ontbijten met uitzicht over een prachtig tuin, met mos begroeide traptreden, een waterstroompje in een dalletje en een hoop vlinders! Het is traditie/deel van het geloof om je winkel of restaurant te zegenen elke ochtend. Er kwam in dat restaurant een meid naar mijn tafel die een soort gevouwen bananen blad had gevuld met bloemblaadjes, wierrook en rijst. Dit werd dan neergelegd en het meisje zij er zachtjes wat bij en spetterde met wat water over het geheel. Deze bloemstukjes liggen soms ook voor gebouwen op straat. Pas aan het einde van de middag wordt het opgeveegd (of wat er dan nog van over is aangezien mensen er overheen lopen). Het heeft wel wat.
Die middag nog naar het paleis gegaan, Wedang jahe gedronken (kruiden ijsthee met kaneel, gember, limoen, kruidnagel, etc) en op ons balkon in het zonnetje gelezen tot de zon onderging. Vervolgens met Lin en haar duik buddy uit eten gegaan en geproost op haar bachelor. De volgende dag zou Lin haar eerste, echt vrije dag zijn dus we hadden een hele lijst met wat we allemaal wilde doen!
Op woensdag 6 augustus met Lin ontbeten op ons balkon. Ontbijt was inbegrepen in de vorm van bananen pancakes met vers fruit. Toen een shop tour begonnen, via de markt, richting Monkey Forest gelopen. Op de markt liep ik een smal winkeltje binnen en ik had niet gezien dat de vloer ook vol stond met souvenirs. Het resultaat was dat ik een deel van een waxinelicht houder gemaakt van kokosnoot kapot had geschopt. Hihi. Zo’n situatie is irritant omdat de winkel eigenaresse zelf de prijs kan gaan bepalen en kopen moest ik het sowieso. Ik was dus echt bang dat dit grapje me veel geld zou kosten. Uiteindelijk viel het wel mee en heb ik het hele kaarshoudertje gekocht. Lin was er enthousiaster over dan ik, dus aan Lin geschonken (het was goed te lijmen). Vanaf dat moment kon ik geen klein winkeltje in zonder dat Lin riep dat ik niet alles moest slopen, hahaha.
Lin vond het ook leuk om te zien hoe shoppen op de markt verliep > het keiharde onderhandelen over de prijs, echt weglopen als het ons niet beviel en dan weer terug komen omdat ze dan toch akkoord gaan. Ze was onder de indruk van mijn skills. ;) Hoe minder blij de verkopers keken na een aankoop, hoe beter wij het hadden gedaan, haha! De onderhandel vuist regel was min of meer: de prijs die de verkoper benoemde en daar moest dan meer dan de helft vanaf. Vaak benoemde je dan een prijs wat ongeveer één kwart was van de oorspronkelijke prijs. De verkopers waren dan een beetje beledigd en gingen dan rond de 50% zitten. Uiteindelijk kreeg je dan een product mee met iets van 60% korting. Lin ging dan weer gezichtuitdrukkingen bestuderen om te kijken of we het goed hadden gedaan. :D Prachtig. We hebben op deze manier hele leuk dingen (vooral voor lin) aangeschaft voor zachte prijsjes. Monkey Forest hebben we niet kunnen halen die avond omdat het shoppen natuurlijk uitliep.
We zijn wel naar een Balinese dansvoorstelling geweest. Prachtige kostuums en ingetogen dans met veel gezichtuitdrukkingen (vooral het heen en weer kijken met de ogen was essentieel). Die avond een badborrel gehouden met wat Breezer achtige drankjes (waarvan we gedurende deze vakantie alle chemische smaken hebben geprobeerd). Verder wat sport oefening gedaan en die avond besloten om ons verblijf in Ubud nog maar even met een dagje te verlengen omdat we nog zoveel moesten zien en doen.
De volgende dag weer geprobeerd om bij de Monkey Forest te komen, deze keer met succes! Eerst nog wel geshopt natuurlijk en heb van lin een prachtige jurk gekregen (omdat zij zich nog schuldig voelde over een colbert mysterie/incident 6 jaar geleden op een huisfeest, haha). Het was leuk om met Lin langs allemaal aapjes te lopen in dat ene park. Eentje is zelfs bovenop haar gesprongen! De tas was dicht geritst met slot maar dat maakte het beestje niets uit. Dan maar kijken hoever de rits wel open kon, om vervolgens met een armpje volledig in de tas te gaan grabbelen. Niets eruit kunnen vissen gelukkig al vreesde ik wel even voor mijn zonnebril. Lin en aap staan samen heel leuk op de foto.
Daarna door naar een yoga les. Ik wilde met Lin naar een les waar je aan linten hing die vanaf het plafond waren gehangen. Als een soort schommels. Het was meer grappig dan inspannend uiteindelijk. Je hing een groot deel van die les op zen kop in de linten gewinkeld om dan zo de rug spieren uit te rekken (ik had intussen van het Nederlandse meisje (Lotte), uit ons vorige hostel, haar yoga weekpas gekregen omdat zij vervoegd terug vloog naar NL >onbeperkt yoga dus :D. Ook had ze mij een beach flodder shirtje gegeven die ik uiteindelijk op Kecil zowat elke dag aanhad). In de avond heb ik Lin, vanwege haar nieuwste CV aanwinst, getrakteerd op een heerlijk maaltje. We hadden bijvoorbeeld een spelt pizzabodem belegd met met ricotta, sjalotten, pompoen, pijnboompitten, en rozemarijn (YUM). Had ook een shake met tamarinde, kokos, banaan, dadels en verse ananas sap. We hadden voor de volgende dag een chauffeur geregeld. Deze zou ons voor een vaste prijs overal heen brengen waar we maar wilde. Het plan was om een aantal beroemde tempels te bezoeken, een vogelpark en dan ergens in het noordwesten van Bali te eindigen.
Op acht augustus werden we om negen uur opgehaald door onze ingehuurde chauffeur. Tijdens het ontbijt nog ‘snakefruit’ geprobeerd. Een kleine vrucht ter grote van een passievrucht, een beetje hartvormig met schil zoals het patroon op de huid van een slang (bruin van kleur), alleen dan wel ruw. Ik vond het niets (het had een beetje een muffe smaak en was niet bepaald sappig. Vond het bijna vochtonttrekkend) en Lin ook niet, haha.
Terug naar onze chauffeur: wat een luxe! ;) Het was een vrij nieuwe auto en de chauffeur kon nog maar net rijden (ik wilde het schakelen bijna overnemen dus moet je nagaan hoe Lin zich voelde – als zeer ervaren bestuurder) maar hij reedt wel netjes en was tot onze genoegen voorzichtig. Hij heeft ons veel verteld over de Indonesische cultuur, gewoontes en tradities (over bijvoorbeeld de vier verschillende lagen binnen de samenleving, bevolkingsgroepen en hun verschillen in cultuur, hoe crematies gaan in indo en hoe men hier rouwt, wie er van de familie recht heeft op het ouderlijk huis en de zorg voor de ouders, etc).
Hij stelde voor om als eerste bij een koffiebonen plantage te stoppen. Daar heb ik (voor het eerst) koffieplanten, cacao bomen, kaneel bomen (omg het is gewoon het hout.. net alleen de barst ofzo), en vanille planten gezien. Echt heel vet! Toen mochten we voor een zacht prijsje allemaal soorten koffie en thee proeven waaronder Kopi Luwak (koffiebonen die zijn uitgepoept door een zoogdier – een soort fret). Deze koffie soort is de duurste ter wereld. Leuk om te proberen maar niet dusdanig anders of beter. Doe mij maar de koffie met kokos of gember smaak of bijvoorbeeld de mangosteen thee gemaakt van de dikke schil van deze tropische vrucht.
Toen zijn we door gereden naar het Bird en Reptile Park. Hele mooie parkieten, papagaaien en andere exotisch felgekleurde volgels gezien waarvan we zelf sommige konden aaien. Ik heb af en toe met mijn Samsung boven op een vogel gezeten om een goede close-up te maken, hihi. Ook een tijdje een pauw achtervolgd. Het was iig erg entertaining in dat park.
Na op aanvraag bij een Indonesisch eettentje te hebben gegeten, zijn we door gereden naar de kust. Voordat we daar waren zijn we gestopt bij een van de beroemde tempels van Bali de Pura Taman Ayun. Vervolgens weer verder richting de kust. Daar heb je op een rots de Pure Lot tempel. Het was lekker weer dus lin en ik hebben in het zonnetje gelopen, gezeten en een tijdje gezocht naar schelpjes. Rond vijf uur gingen weer verder naar het noorden. We zijn uiteindelijk na zonsondergang beland in Pekutaten. Er is daar eigenlijk bijna niets behalve een aantal hotels en een paar surfscholen. Maar het was donker en vrij uitgestorven. Het was nogal een contrast met het Westerse Bali tot nu toe omdat men hier bijna geen Engels sprak en we echt tussen de locals zaten. Konden iig nu het echte indo leren kennen. Lin vond het ook wel spannend en dat was begrijpelijk omdat we een beetje in een truckers-door-rij-gebied zaten. Beetje extra opletten dus.
Op negen augustus wakker geworden met een zonnetje, briesje en op rechts vanaf ons balkon, over de rijstvelden, uitzicht op zee! Dit beloofde veel goeds. Tijdens ons inbegrepen ontbijt (fruit en omelet) informatie gewonnen van een stel jongens over waar we heen moesten voor surfles. Spullen gepakt en zijn het strand afgelopen. Het fijne zand was bijna grijzig en vol met glitters. Vet om te zien. Eigenlijk min of meer gelijk een les geregeld en met lang surf shirt de zee in voor anderhalf uur. Lin bleek een natuur talent alleen was iets eerder gestopt omdat ze haar voet had geblesseerd. We zijn door deze surfles beide best wel erg verbrand op de achterkant van onze benen. :P vanaf dat moment extra veel aftersun gaan smeren. Die avond gegeten bij een surfkamp omdat dat het enige tentje was met wifi, toen 30 min in het maanlicht over het strand terug gewandeld (echt prachtig), nog met onze surfleraar Arak (zelfgemaakte likeur) gedronken met cola, en met die jongens van het hotel ook nog een drankje gedaan bij de surfschool voordat we met zen alle richting hotel zijn gegaan.
De volgende dag om twaalf uur uitgecheckt en op aanraden van de locals gaan liften naar het noorden om zo de oversteek te maken naar Java. Lin en ik hadden binnen vijf minuten een leeg busje aangehouden die ons voor bijna niets helemaal naar Java heeft gebracht, met ferry inbegrepen en alles. Eenmaal aangekomen, gelijk even gaan lunchen en informatie winnen over de omgeving bij een touristen reisbureau tentje. Ik ben gaan onderhandelen met taxi chauffeurs terwijl Lin even moest bijkomen van de hitte. Ik vond het soms ook lastig om te zorgen dat ik genoeg vocht binnen kreeg. Na een half uurtje rijden in Banyuwangi aangekomen. De hele reis van die dag koste me 2,50.. hahaha! Hotel was simpel en heel goedkoop. Daar hebben we Daniel ontmoet die van plan was di avond met een paar anderen de vulkaan op te gaan. Wij konden voor een goede prijs gelijk al mee! Hebben om de hoek een oversized dikke pannenkoek gedeeld met banaan en hagelslag (jaja dat kennen ze daar gewoon) voordat we vroeg zijn gaan slapen. Moesten om twaalf uur paraat staan die nacht. Het was ons trouwens wel opgevallen dat we moslim gebied waren betreden. We zagen meer gesluierde vrouwen dus onze kleding ook wat meer aangepast om het staren te dempen.
Officieel dus al in de vroege ochtend van elf augustus met een jeep en een groepje van 5 de vulkaan ‘Igen’ op (google het even voor de mooie plaatjes). De vulkaan hebben we dus in het donker beklommen. De reden daarvoor was dat we ook de krater in zouden gaan om het zwavel vuur te zien dat daar helder blauw branden. Je moest ook echt de krater in dus dat was nog een leuke tocht over stenen en rotsen heen. Gedurende deze excursie zijn Lin en ik bevriend geraakt metmDaniel die al 15 maanden aan het reizen was. Hij heeft ons vermaakt met hele stukken Hans Teeuwen en een hoop flauwe grappen. Ik mocht in de krater trouwens een stuk zwavel vast houden (knal oranje) en het was nog warm ook!
We moesten vanaf half vijf wachten op de zonsopkomst. Helaas ging het toen miezeren. En boven op de vulkaan was het al niet warm.. Daniel, Lin en ik hebben achterelkaar in roeihouding gezeten met mijn poncho over ons heen om de tijd door te komen. Het is omgedoopt tot ‘nestellen in de greppel van de vulkaan’, uit de wind, dus vol te houden. Toen het lichter werd zijn we om de krater gaan lopen naar de kant waar de zon op zou komen. Je kon toen al beter naar beneden kijken en het meer van de vulkaan zien die knal blauw was, echt prachtig. Er kwam alleen maar meer bewolking aan drijven dus de zonsopgang was toch niet te zien. Eenmaal terug bij ons cheapy hotel hebben we met zen alle ontbeten en nog even geslapen tot we weer verder zouden reizen naar Yoygakarta.
We hadden het enthousiaste idee om tempo te maken en dus een bus te pakken verder door Java heen. Bij het busstation nog een hapje gegeten bij een tante van iemand die ons hielp met de logistieke zaken van onze busreis. Het zou een lange busreis worden. Na 7 uur rijden ben ik door de bus ’permisi permisi’ gaan roepen omdat we nog geen enkele wc stop hadden gemaakt. De hele bus moest naar de wc maar ik was de enige die er wat over durfde te zeggen blijkbaar. In plaats van 15 uur werd het een busreis van 17 uur.. Het waren vreselijke stoelen die niet naar achter konden, het gangpad zat vol plastik krukjes met andere passagiers die erbij waren gepropt, het was intens koud en ik en Lin waren de enige blanke in de bus. Het was best armoedig dus heb me wel een beetje zorgen gemaakt over onze tassen die achterin lagen.
Eenmaal aangekomen in Yogya hebben we een soort fiets taxi geregeld. Met moeite paste wij en de tassen erin. De oude man heeft ons wel 6 kilometer de stad in gefietst voor weinig want we hadden weer keihard onderhandeld. :P Hotel gezocht in het centrum en die middag daar even bijgekomen van ons busavontuur. Die middag gelucht bij een straat tentje (rijst, kip, bonen/kool mix en spinazie achtige bladeren met sambal) en toen gaan souvenir shoppen. Nou daar heb je in de hoofdstraat geen tekort aan.. Lin heeft nog voor 30 euro een echte batik gekocht voor aan haar muur. Echt heel mooi! Hebben onze was laten doen om de hoek en nog handige dingen ingeslagen bijv. multi vitamine die eruit zagen alsof (door het plaatje en de kleuren) ze uit de jaren 80 kwamen.
Ik moest soms wel om Lin lachen want ze wilde bijvoorbeeld haar berg schoenen weer wit hebben. Ze maakte zich druk om hoe ze eruit zagen (want ze zagen er super modderig uit door onze vulkaan beklimming) maarja.. berg schoenen horen nou eenmaal vies en er kwamen nog wel meer track tochten aan. Nog een voorbeeld: af en toe had ze voor het eten een eigen lepel bij zich die ze eerst met disinfect spray reinigde. Prachtig!:D In hoeverre ze hier dus mee bezig was, verschilde per dag, haha. Gotta love her for that! Ik mis nu ook al haar uitspraken zoals: ‘nou veeg mij maar op’! Het was ook grappig dat wij gedurende deze reis het tegenovergestelde dieet moesten aanhouden voor de gesteldheid van onze darmen. Blijft interessant, al dat buitenlandse voedsel en hoe je lichaam erop reageert. ;)
Op 13 augustus werden we opgehaald met een taxi om een tour van de omliggende tempels te doen. Eerst zijn we Prananan door gewandeld en daarna de meest bekende Borodudur. Beide prachtig al was de laatste veel groter van formaat en mooier aangekleed om omliggen parken etc. Het was erg mooi om alle stone carvings uit het Hindoeïsme te zien en dan in het museum te lezen over wat het betekende. Lin heeft bij het laatste complex haar eerste verse kokosnoot ooit gehad (gelukkig een succes)! We hadden die dag echt geboft met het weer. We hebben echt prachtige foto’s kunnen maken met de hulp van reizende locals.
Lin is die dag haar camera vergeten in de taxi. Dat was even stressen en ik dacht echt dat die verloren was. Maar wonderbaarlijk is hij gevonden door de tour operator en hadden we het de volgende dag weer terug! Die avond hebben we weer bij een straat tentje gegeten maar deze keer met een BBQ uitbreiding. We hebben krab gegeten en duif. Het grappige was dat ik eigenlijk eend had besteld ,en het hoofd van de duif zat er nog aan! Daarnaast was het beestje zo goed doorbakken dat ik er nauwelijks vlees af kon halen. Het werd een battle met de duif en Lin heeft in horror toegekeken hoe ik dat beest probeerde te ontleden. Vroeger was ik echt anti hoofden van zowel vis als gevogelte (Fleur en Aafje weten hier alles van). Maar tegenwoordig kan ik het negeren en eet ik er omheen, haha. Ik heb nog een briljante close-up van de gegrilde kop van de duif en Lin op de achtergrond met een big smile. :D
De volgende dag was het plan om naar het paleis te gaan. Lin en ik zijn de stad doorgelopen in de hitte naar wat wij dachten dat het paleis was. Het was uiteindelijk het paleis museum en het meest stomme museum ooit. Helaas hadden we intussen de dans in het echte paleis gemist. Balen! Volgens andere toeristen was het paleis ‘zozo’ dus besloten om niet te gaan en onze faalochtend te vergeten met een goede latte (waar we gratis donuts bij kregen!). Verder hebben we die middag boeken gekocht (Lin een kinderboek en ik een kookboek – is het al duidelijk waar onze passie ligt? :p), USB stick gekocht (al weer te veel foto’s), yogales gevolgd die gegeven werd door een moslima, in een straatje Breezer Mix-Max zooi gedronken en leuke fietsbak tochten gemaakt door de stad terwijl we onze chauffeur entertainde met westerse muziek, vrienden gemaakt met wat locals en lekker gehangen in ons hotel.
Op 15 augustus hadden we een Cave tubing tour geboekt. We zijn in grote rubberen banden door een grot gedreven met een gezellige groep toeristen. Er waren vleermuizen te zien, zwaluw nestjes, kristalvormingen en er waren zelfs stalagmieten die hol waren van binnen (leuk om op te slaan voor de sounds effects). Er werd ons verteld dat er ook een ongevaarlijke paranja soort in dat water rond zwom. Ik heb er geen gezien behalve dan de gene die we later met de lunch kregen geserveerd, haha.
We hadden ook maar de rivier tubing tour geboekt. In een open pick-up truck zijn we door de rijstvelden gereden met banden en al. Toen rondgedobberd in een soort canyon. Links en rechts veel mooie natuur en vooral ook veel vlinders! Er stond ook aan de oever een vette boomsoort die mij deed denken aan een grote versie van een selderie stronk/platte peterselie. Tijdens de tour ook nog een tijdje rondhangen bij een waterval, waarnaast zich een plateau bevond, waar je vanaf kon jumpen. Nou dat was wel hoog zeg! Nog aan het einde van deze excursie nog 50 meter geziplinned maar dat was nauwelijks een ervaring. Toen weer door naar het stand! Daar gegeten met de groep en schelpen gezocht op het strand met Lin. Bij terugkomst heb ik een voetmassage gehaald en Lin een pedicure. We waren zo dood die avond dat we met moeite nog vliegtickets hebben kunnen boeken zonder in slaap te vallen.
16 Augustus ben ik om zeven uur opgestaan om te kijken of de bevestiging van onze boeking al binnen was gekomen. Bizar genoeg niet en dus heb ik het hotel laten bellen naar de luchtvaartmaatschappij. Konden niet meer boeken zo kort van te voren dus ons resteerde nog de optie om naar het vliegveld te gaan in de hoop dat we daar nog konden boeken en gelijk vliegen. Doet men (backpackers) wel vaker is mij opgevallen. We zijn met de lokale bus naar het vliegveld gereisd, alle luchtvaartmaatschappijen gesproken, maar er waren geen stoelen meer over. Zondag was het de Bevrijdingsdag van Indonesië dus de bevolking zou dit weekend afreizen naar familie. Alle vluchten (ook naar Sumatra) gingen via Jakarta. En deze waren dus allemaal vol. Ok, ok dat kan… Nou optie twee: de trein! Wij weer met de bus naar het centrale station van de stad. Ook hier slecht nieuws gehad, alle stoelen waren voor de volgende twee dagen al gereserveerd. Het leek er even op dat ik en Lin wel in Yogya moesten blijven! We werden er wat melig en lichtelijk wanhopig door.
Gelukkig was er nog een reis optie: de bus! Maja, daar hadden we al meer ervaring mee.. Maar okee, toch nog een poging wagen. Nou dat was me weer wat hoor… Reis van 10 uur, werd 16 uur. Hebben in 3 verschillende mini busjes gezeten en ook nog in het midden van de nacht verwisseld. Het was lichtelijk stressvol omdat het er ook even op leek alsof ze ons wilde splitsen en omdat we bijna zijn verongelukt. Een van de chauffeurs reed als een idioot. In indo haalt men heel vaak in op de tegenovergestelde baan. Hem was het gelukt om dat te doen terwijl er een vrachtwagen aan kwam en hij niet meer terug kon invoegen... Hij natuurlijk als een gek toeteren om de vrachtwagen te waarschuwen dat hij moest afremmen. Erg rustgevend deze reis, NOT. Ik heb de man een lollie gegeven om hem, ten eerste, wakker te houden en om hem, ten tweede, te laten stoppen met zingen (wat hij dus aan het doen was om wakker te blijven). Ik moest na deze reis echt even flink bijslapen.
Op 17 augustus (Bevrijdingsdag) was het dus min of meer een uitrust/bijkom dag. Aangezien we toch in de hoofdstad waren, hadden we bedacht om uit te gaan. Kijken wat de stad te bieden had. Eerst even gezellig aan de appel Smirnoff en make-uppen met Lin op ons hostel kamertje (weer met alleen maar koud water, hurkwc en geen wc papier natuurlijk. Maar we hadden nu een eigen voorraad ingeslagen omdat die al te vaak was voorgekomen. Online waren er twee feesten aangegeven die avond. Dus wij een taxi gepakt naar de eerste, bleek compleet uitgestoven en ging al bijna sluiten (het was elf uur ofzo…). Om de hoek een schattig/chique tentje gevonden en daar hebben Lin en ik onszelf getrakteerd op een overheerlijk toetje (Honey Bunny Carrot cake –lekkerste carrot cake die ik ooit heb gehad) en een caramel appel martini. Loved it! We hebben ook nog een cocktail gedaan in een bar die aan een prachtige tuin gelegen was. Daar zat het wel vol dus Lin en ik waren blij dat niet iedereen in Indo bij familie thuis zat op deze nationale feestdag.
De volgende ochtend hebben we ontbijt gehaald in onze wijk. Zaten in de backpackers wijk van Jakarta. Lin heeft daar de dunne pannenkoek pakketjes ontdekt (op de plaat gebakken) die ze in Thailand ook hebben. Met banaan en chocolade zijn ze ‘to die for’, dus zij moest dat de volgende dag ook weer eten als ontbijt, haha. We zijn die ochtend naar het nationaal monument gelopen. Eerst kwamen we nog langs een vrij luidruchtige demonstratie en een horde met politie mannetjes die ons maar al te leuk vonden. Bij het monument waren er voorbereidingen aan de gang voor een parade. Deze zou naar het paleis gaan als afsluiter voor de Bevrijdingsdag festiviteiten. Er waren prachtige kostuums te zien (met lange paradijsvogel veren, zijde, goude kettingen en armbanden, hoornbil vogelschedels, etc). Lin en ik hebben toen de trein gepakt naar het noorden want Lin was erg benieuwd naar Kota.
Onderweg wilde een stel security guards nog met ons op de foto. Moment aangegrepen om ook een foto te maken met mijn mobiel, echt hilarisch. In Kota zijn we opzoek gegaan naar het VOC café (aangegeven in the lonely). Deze wel gevonden, na een tocht door een krottenwijk, maar was dicht/failliet. Besloten om snel terug te gaan naar het drukkere bezochte deel van de stad met een Nederlands gebouwd gouverneurskantoor (het staat er ook letterlijk op) met oude kanonnen voor de deur. We wilde niet verder door het stadje lopen als het donker werd, omdat het echt een stuk armoediger was dan de rest van Jakarta. We vonden het ook jammer om te zien dat zoveel koloniale gebouwen waren vervallen. Al leverde dat ook soms mooie plaatjes op.
Toen zijn we met de bus richting het shop centrum van Jakarta gereden. Omdat er werkzaamheden waren, werden we wat verder weg afgezet. Ik spotte een hoog bank gebouw en heb gevraagd of we naar boven mochten voor het uitzicht. Dat kon al mochten we niet de skybar in vanwege onze casual outfits. We wilde naar de Plaza lopen om daar te shoppen maar een andere mall, met een mega H&M vestiging, heeft ons afgeleid. Na een succesvolle shop sessie een ‘jezus-wat-een-lange-dag-koffie’ gehad en rond tien uur de taxi naar ons hostel gepakt. Helaas moesten we nog vliegtickets boeken. Mede door een slechte internet verbinding en een niet werkende website heeft het me twee uur gekost voordat ik eindelijk (!!!) een bevestigingsmail kreeg. Tickets boeken is nog nooit zo frustrerend geweest. Het leek in Indo met Lion Air echt onmogelijk te zijn.
De negentiende heeft Lin onze tickets uitgeprint, ik heb een hotel geboekt in Medan en we hadden onze eerste malaria tabletten ingenomen want we gingen naar Sumatra! Wij waren beide lichtelijk nerveus voor eventuele bijwerkingen (ik voornamelijk voor nachtmerries). Maar gelukkig hebben we beide nergens last van gehad de weken erna. Echt top! Tuk-tuk (Pedjak in het Indonesisch) en shuttelbus gepakt naar het vliegveld. Het hotel was helaas best karig.. De beoordeling online klopte voor geen cent. In de zin van: peuk brand gaten in de lakens, bloed sporen van gedode muggen op de muur, koud water (weer), een blauw plastiek wc, geen wc papier, een stom tl lichtje en een opvallende grote hoeveelheid muggen. Ik heb wel meer muggen gezien tijdens mijn reis maar deze hoeveelheden werkte echt motiverend om de pillen te blijven slikken. We hadden gelukkig allebei ook lakens bij ons en anti-muggen netten.
Toen ben ik rond een uurtje of vijf wakker geblèrd door de grote nieuwe moskee naast de deur. We hebben daarna gelukkig lekker uitgeslapen en zijn toen een plan gaan smeden voor de restende tijd dat Lin in Indo was. We zouden eerst een paar dagen de jungle ingaan op Sumatra voordat we naar het paradijselijke strand zouden vliegen in Maleisië. Toen zijn we met een Pedjak naar de nieuwste mall gegaan van Medan (the Sun Plaza). We hebben beide flink geshopt waaronder nieuwe bandjes hakken (L). Lin heeft een beige paar en ik heb een zwart paar. Voor geen geld natuurlijk! :D Die avond nog bij een straat wok tentje, dat opeens was ontstaan, Mie Goreng gegeten en Lin had avocado juice geprobeerd (heavy drink, haha). Ik heb weer een uur lang geprobeerd vliegtickets te boeken maar het internet zat in dit hotel ook niet mee. Zoals Lin zei: “het lot wil niet dat wij vliegen, steef”.
Het is wel grappig dat men af en toe denkt dat ik ‘gado-gado’ ben (dus een half bloedje). Ik ben ook zo bruin ;). Gister had ik Lin ook voor het eerst Dorian (het duurste fruit van Azie) aangesmeerd. Tja, nieuwe soort fruit moet geprobeerd worden natuurlijk. Het deed haar terecht denken aan benzine, haha. Nog een leuk feitje over Indo: als je hier autorijdt en je knippert met je lichten naar een andere auto of een voorbijganger, betekend dat niet dat je ze voorlaat maar eerder dat je NIET gaat stoppen. Goed om van dit soort verschillen op de hoogte te zijn!
Op 21 augustus zijn we naar een boeking office gegaan voor de vliegtickets want uiteraard lukt het zelf boeken weer niet die ochtend. Toen zijn we onze reis naar het midden van Sumatra gaan maken. Konden vanaf een busstation in een heel erg afgetrapt mini busje, opgepropt, 4 uur lang op hobbelwegen reizen naar Bukit Lawang. Eenmaal aangekomen hebben we een grote kamer genomen omdat we dat vorige hotel helmaal zat waren. Maar ook deze kamer had een leuk grapje: er was een extra wastafel, maar de kraan was niet aangesloten, haha. Die middag rond het dorpje gelopen, een zelf gemaakte borrel gehouden met een nieuwe Mix-Max smaak natuurlijk, aan de snelstromende rivier gegeten waar men af en toe met rubberen banden voorbij kwam drijven en fruit ingekocht voor Lin om te proberen (mangostean en rambutang). Het was lekker om weer in de natuur te zijn. Zo mooi groen en begroeid daar!
We hebben die middag ook een kattenhok schoongemaakt. We zagen bij ons hotel eet tentje een grijs, langharige Pers rondlopen. Nou, als je iets niet ziet in Azië, dan is het wel een Pers. Dus wij vragen van wie hij was. Bleek er dus een heel hok, om de hoek, vol mee te zitten. Ze zaten daar vast omdat hun baasje bang was dat ze zouden weglopen of gejat zouden worden. Het hok stond natuurlijk onwijs naar kattenpis dus ik en Lin hebben het hok schoongeboend. Daarnaast hebben we de +/-10 katten gekamd, Lin moest er een zelfs knippen omdat er zoveel klitten in de vacht waren gedraaid en we hebben ze extra brokjes gegeven. Het was best wel zielig omdat de beestje aan goede verzorging tekort kwamen. Eentje was bijvoorbeeld ondervoed en we probeerde uit te leggen dat die kitten apart eten moest worden gegeven. Het was namelijk vechten om de brokjes in dat hok..
We moesten de volgende ochtend vroeg op voor onze track dag door de jungle! Letterlijk twee stappen van het dorp begon de jungle al. Eerst nog een rubber plantage bezocht en ik heb mijn eerste kruidnagelboom gezien! Het blad rook er zelfs al naar, echt awesome. We hadden echt mazzel met onze tocht. Al vrij snel zagen we Thomas monkeys (grijs met een zeer lange staart), een adellaar en half wilde orang oetans (bijvoorbeeld een vrouwtje dat haar jong wilde doerian aan het voeren was en een oud mannetje dat een wortel aan het eten was die aan hem was gegeven door een van de guides). Ze waren zo mooi knal oranje in het zonlicht. Een mensaap heeft zelfs uit de boom lopen passen waar wij eerst nog nietsvermoedend onder liepen!
We hebben verder nog een baby krokodil gezien (toen we in de rivier gingen zwemmen aan het einde van de tocht) en een thokeh gespot (een grote salamander met grijs en blauw die zich aan het verstoppen was in een boomstronk). We moesten klauteren door de jungle heen, de modder en de lianen. Sommige planten en bladeren waren zo mooi en speciaal van kleur, vorm of structuur. Een lang blad met een soort hobbels erop leek qua kleur en tekstuur wel van brons. Ik had bijna zin om een collectie te beginnen en het gedroogde blad mee te nemen naar Nederland.
Het was echt een flinke tocht en we waren beide volledig doorweekt van het zweet en ook super modderig, haha. We moesten op een gegeven moment een berg af om de aapjes te kunnen bekijken. Het was mega stijl, modderig en bedekt met los liggend blad. Ik heb Lin een keer moeten redden (zagen het al aankomen dus het teamwork was al in gang gezet) en ik ben ook zelf een keer bijna onderuit gegaan omdat ik van een schuine boomstam gleed. Ik had me gelukkig met een hand al aan een boomtak vast dus na de glijpartij hing ik aan de tak te bungelen, hahaha. Tijdens de lunch (wat bestond uit rijst, kip, sambal, ei en fruit gewikkeld in banenenblad) werden we nog aangevallen door een soort vliegjes. Ze deden (bijna) niets maar het waren er honderden. Zelf het eten vonden ze niet interessant. Op onze huid zitten was echter wel wat ze leuk vonden. Krijg er nog kriebels van als ik er aan terug denk, hihi. Lin en ik hebben ook allebei nog wat paaldans moves gedaan in de jungle aan een boomstammetje met de juiste dikte. Omdat het kan!
Na de tracking zijn we langs een weeshuis/opvang centrum geholpen die deels werd beheerd door een geëmigreerde Nederlandse. We hebben beide een rubber boom gedoneerd aan haar weeshuis. Dat is pas een lange termijn donatie! Hou ik van. Op de terugweg zijn we ook door een botanische tuin gelopen met passievruchten struiken, ananas planten (je zag ze zitten!), citroen bomen, lychee bomen en ook de tamarinde plant. Echt heel stoer. Groeit als kool in dit tropische klimaat.
Die avond heeft Lin in al haar beursheid een massage genomen bij een nogal opdringerig oud vrouwtje. Ik vond het iets te prijzig, haha. Daarna kregen we te horen dat Michiel (Linda haar vriend) voor ons een nachtje in een chique hotel wilde boeken voor ons op een eiland! :D Super lief! Lin had voor de volgende dag een olifanten tour geboekt. Ik zou niet mee gaan want heb mijn fair share van olifanten al gehad vroeger en vond het ook belachelijk duur en ver weg.
Op 23 augustus kon ik (nadat Lin zich had verslapen, ik haar ontbijt had gemaakt in alle haast en haar tas had ingepakt) lekker uitslapen. ;) Ik werd uiteindelijk wakker van de onweer en harde regenbui. Lin moest minimaal twee uur achterop de brommer zitten naar het olifanten gebeuren en ook weer terug. Ik had toen al medelijden. Ik heb die ochtend met trui aan in bed me boek gelezen (die ik van Fleur had gekregen > “ En uit de bergen kwam een echo”). Begin middag kwam Lin doorweekt, verkleumd en toch zeer enthousiast thuis. Het wassen van de olifanten in de rivier was een groot succes en ze heeft zelfs nog even een lesje gegeven in een nabij gelegen school! Ik ging maar even lunch op de kamer bestellen terwijl Lin onder de dekens probeerde op te warmen. Kwam toen twee Leidse studenten tegen (what are the odds!) die met een taxi naar Medan terug zouden rijden een klein uurtje later. En wij konden, voor een zacht prijsje met het vooruitzicht op een relaxte rit, mee! Het was een gezellige rit en we waren in de avond weer terug bij het hotel (waar we ook een van onze tassen hadden achtergelaten). Onderweg heb ik nog een man gespot die reed, rookte en zich aan het scheren was, tegelijkertijd! Moet kunnen, toch? ;) Die avond nog naar een vage mall om de hoek gegaan voor wat ontbijt boodschappen en wat avondeten.
We moesten de 24e om kwart voor vijf op. Nu vond ik het gejengel van de moskee wel prima want het hield me wakker! Een taxi naar het vliegveld geregeld met ons laatste geld . Achteraf bleek dat we aan de incheck balie nog een ‘airport fee’ moesten betalen (belachelijk), maar okee. We hadden nog tijd voor een helaas ranzige koffie nadat onze ‘kinderen’ waren gedropt (de tassen waren zo zwaar dat het kinderen hadden kunnen zijn.. door al het shoppen zaten ze nu wel aan hun maximale capaciteit). Rond een uurtje of negen vertrok onze vlucht naar Maleisië! Zo soepeltjes verliep deze reis verder niet maar daar kom ik in mijn volgende blog nog wel op terug. Jaja, zo houden we de spanning er een beetje in, mensen. XD
Indo: Wat een groot, diverse maar vooral leuk land! Ik had niet verwacht dat het grootste moslim land ter wereld zo warm tegenover ons (niet gelovige westerlingen) zouden staan. Ik heb wel af en toe expres een lange rok of broek gedragen maar geen enkele keer zijn we aangesproken op onze klederdracht. We werden wel nageroepen op dagelijkse basis maar het bleef bij hallo’s en geen stom gefluit of echte vervelende opmerkingen zoals in Nederland. Het op de foto gaan met mensen was ook geen enkel probleem.
Het eten was, zoals ik al had verwacht, geweldig! Je eet hier vaak wel lauw warm of zelfs koud. Het valt mij nu eigenlijk al niet meer op, zo vaak eet ik lauw avond eten of lunch. Persoonlijk vindt ik het ook niet erg want het is al warm qua klimaat. Even een stukje lopen of iets actiefs doen en het zweet liep mijn rug al af. Zelfs dat werd ‘normaal’ op een gegeven moment.
Wat opvallend aan Indo is dat er bijna geen warm water in hotels of hostels te krijgen was. We hebben echt wel een periode van drie weken gehad zonder warm water. Maja weer door het warme klimaat te overleven. Ik zorgde gewoon dat ik niet aan het einde van de avond ging douchen, want dan werd het wel wat te fris. We hadden gedurende de reis onze muggen netten en lakens ook vaak nodig. Je moet wel goed voorbereid naar Indo komen. Handdoeken zijn bijvoorbeeld meestal ook schaars.
Bijna iedereen in dit land is oprecht geïnteresseerd en ze vinden het fantastisch als je een beetje Indonesisch spreekt. Ik heb het idee dat wij in Nederland minder ‘community’ gericht zijn. Jouw probleem is en blijft jouw probleem en vriendelijk om hulp vragen, helpt maar af en toe. Het is grappig hoe wij hier onze charmes wel met succes in de strijd kunnen gooien. Ik ben benieuwd naar het zuiden van Indonesie en ben waarschijnlijk wel van plan om hier een keer terug te komen. Lin en ik hebben veel kunnen zien maar natuurlijk lang niet alles! Ik ben vooral blij dat Lin het in Indo naar haar zin heeft gehad. Voor haar was het haar eerste verre reis en ik heb dit land voorgesteld om door te reizen samen. Ook super leuk dat we ook nog naar Maleisië zijn geweest. Maar dat lezen jullie later nog wel. :D
Vooraf:
- Bijna alles wat ik deze maand heb gegeten in Indonesië en later Maleisië was overheerlijk en natuurlijk zal ik sommige gerechten en dranken thuis proberen na te maken. Nogmaals, alles wat heerlijk, hahaha. God wat ga ik dit eten missen! (A)
- We zijn bijna iedere dag gedurende deze reis wel op de foto gezet met de locale bevolking omdat we blank waren. We zijn voor hun een soort aapjes. Vooral Lin was nog niet echt bruin dus men vond haar echt schitterend. Dat is ze natuurlijk sowieso al! ;)
De reis door Indonesie
Om bij Bali te komen moest ik via Singapore vliegen. Besloten om daar een nachtje te slapen ipv uren lang op het vliegveld rondhangen tot mijn volgende vlucht. De luchtvaart maatschappij, waarmee ik oorspronkelijk zou vliegen, is in de tussentijd failliet gegaan. Gelukkig ontving ik hier wel een email bericht over en kon ik een nieuwe vlucht boeken. In tegenstelling tot vorige keer… Natuurlijk nu nog de vraag of mijn vlucht vergoed wordt. Homework for when I get back, I guess.
Aangekomen in Singapore bleek het openbaar vervoer vanaf het vliegveld super strak geregeld. Ik was binnen het uur in ‘little India’ (en ja zo zag het er ook echt uit, inclusief de bewoners). Omdat ik maar enkele uren had, ben ik gaan wandelen door de stad richting de Marina (na gecheckt te hebben met een restaurant eigenaar of het wel veilig was). De stad, met alle skyscrapers en felle belichting, deed me denken aan een combinatie tussen Sydney en Shanghai. Ik vond de stad westers ogen. Er waren veel westerse koffie tentjes, chique eet tentjes, lounge barretjes en grote shopping malls. Singapore is ingedeeld in bepaalde wijken met bepaalde wereld delen als het ware. Je hebt ook een Arabisch deel, bijvoorbeeld. Ik had helaas niet de tijd om overal doorheen te lopen die avond en nacht aangezien ik weer om half zes opmoest.
Op 2 augustus vloog ik door naar Bali. Mijn vluchttijden waren weer gewijzigd waardoor Linda een paar uurtjes op mij moest wachten. De immigration duurde echt belachelijk lang maar bofte dat ik Lin kon contacten via de airport wifi. Echt leuk om haar te treffen zo ver van huis! Mooi dat je eigenlijk met iemand kan ‘afspreken’ aan de andere kant van de wereld en dat dit gewoon logistiek goed verloopt.
We hebben samen een taxi gepakt en zijn richting Ubud gereden. Bali vond ik heel schattig. Overal zag je tempeltjes gebouwd met grijze stenen en de grotere vlakken waren een prachtige kleur oranje geverfd. Verder zagen we onderweg ook rijstvelden, veel smalle wegen, en een vrij plat groen landschap. Lin vond alles nog maar onwerkelijk (voor haar was de verandering van omgeving nogal een contrast met de Nederlandse polder). Eenmaal aangekomen hebben we heerlijk gelucht (Indonesische gestoofde gele curry eend) en uitgebreid bijgekletst. Pas vier uur later zijn we opzoek gegaan naar het hostel ‘In da Logde’ dat werd aangeraden via hostelworld.com. Deze zat vol maar we mochten voor een nacht in de family room met.. een groot hemelbed! Goed begin van dit deel van de reis dus. :D Die avond het stadje doorgelopen, natuurlijk locaal eten gegeten en rond een uurtje of elf gaan slapen. Lin was kapot van haar vliegreis want ze had zowat niet geslapen.
Lin moest om zeven uur op want die ging de komende 4 dagen duiken in Depensar. Ik was vrij om te doen waar ik zin in had. Dus lekker uitgeslapen, onze spullen verhuisd naar een gedeelde kamer, aardige Nederlandse meid ontmoet en op haar aanraden naar een bepaalde yogatent gegaan voor een Vinyasa les (heavy maar leuk!). Nadat Lin weer terug kwam, zijn we met zen drieën uit eten gegaan (gado-gado, vietnamese springrolls, dumplings, etc). Lin wist toen ook beter hoe haar ‘duik dagen’ eruit zagen. Ze was iig langer weg en bezig dan Renate (die ook haar open water heeft gehaald gedurende haar reis met mij). Ik wilde met Lin mee duiken naar een bepaald shipwreck maar het bleek onredelijk duur te zijn (dus dan maar ergens anders samen duiken – we hadden nog de tijd gelukkig).
Op 4 augustus wilde ik naar de Monkey Forest gaan maar onderweg begaf een slipper het. Dus moest gelijk opzoek gaan naar nieuw paar want liep op een blote voet over het schroeiende trottoir.. Toen maar door naar wat ik dacht een yoga les te zijn. Uiteindelijk mee gedaan aan een salsa les. Ik vond het hilarisch en was sowieso de jongste. Als man moet je wel gevoel voor ritme hebben want je moet je partner echt leiden. Het verschil tussen het talent van de heren (en dus hoe onze dans uiteindelijk verliep) was nogal groot maar daardoor was het ook heel grappig. Daarna was er nog een yogales en ben daar ook maar heen gegaan. Qua intensiteit en opzet was deze les heel anders dan de vorige. De nadruk lag op flexibiliteit en spiritualiteit (hoop geblabla over wind, aarde, vuur en water… ben daar iets te nuchter voor, hahaha).
Die avond met Lin naar een aangeraden restaurant in Ubud gegaan, genaamd ‘Nomad’ en daar aan de chicken curry en zwaardvis salade. Voor het eerst mee gemaakt dat iemand, (vent van over de 30 schatte ik) die in de buurt van ons had gegeten, een briefje had neergelegd met zijn contact gegevens en de volgende tekst ‘Your looks and spirit blow me away’… whahaha. Lin en ik lachte ons dood. Toe kregen we heel goed nieuws binnen: Lin had haar scriptie gehaald! :D dat zouden we de volgende dag gaan vieren!
Op 5 augustus moesten we verhuizen want het hostel zat weer vol. Het bleek dat er vlakbij een kamer beschikbaar was voor niet veel meer, veel groter, voor onszelf, met bad en uitzicht op een rijstveld! Dus weer spullen verhuisd en toen ben ik in de stad bij een schattig tentje gaan ontbijten met uitzicht over een prachtig tuin, met mos begroeide traptreden, een waterstroompje in een dalletje en een hoop vlinders! Het is traditie/deel van het geloof om je winkel of restaurant te zegenen elke ochtend. Er kwam in dat restaurant een meid naar mijn tafel die een soort gevouwen bananen blad had gevuld met bloemblaadjes, wierrook en rijst. Dit werd dan neergelegd en het meisje zij er zachtjes wat bij en spetterde met wat water over het geheel. Deze bloemstukjes liggen soms ook voor gebouwen op straat. Pas aan het einde van de middag wordt het opgeveegd (of wat er dan nog van over is aangezien mensen er overheen lopen). Het heeft wel wat.
Die middag nog naar het paleis gegaan, Wedang jahe gedronken (kruiden ijsthee met kaneel, gember, limoen, kruidnagel, etc) en op ons balkon in het zonnetje gelezen tot de zon onderging. Vervolgens met Lin en haar duik buddy uit eten gegaan en geproost op haar bachelor. De volgende dag zou Lin haar eerste, echt vrije dag zijn dus we hadden een hele lijst met wat we allemaal wilde doen!
Op woensdag 6 augustus met Lin ontbeten op ons balkon. Ontbijt was inbegrepen in de vorm van bananen pancakes met vers fruit. Toen een shop tour begonnen, via de markt, richting Monkey Forest gelopen. Op de markt liep ik een smal winkeltje binnen en ik had niet gezien dat de vloer ook vol stond met souvenirs. Het resultaat was dat ik een deel van een waxinelicht houder gemaakt van kokosnoot kapot had geschopt. Hihi. Zo’n situatie is irritant omdat de winkel eigenaresse zelf de prijs kan gaan bepalen en kopen moest ik het sowieso. Ik was dus echt bang dat dit grapje me veel geld zou kosten. Uiteindelijk viel het wel mee en heb ik het hele kaarshoudertje gekocht. Lin was er enthousiaster over dan ik, dus aan Lin geschonken (het was goed te lijmen). Vanaf dat moment kon ik geen klein winkeltje in zonder dat Lin riep dat ik niet alles moest slopen, hahaha.
Lin vond het ook leuk om te zien hoe shoppen op de markt verliep > het keiharde onderhandelen over de prijs, echt weglopen als het ons niet beviel en dan weer terug komen omdat ze dan toch akkoord gaan. Ze was onder de indruk van mijn skills. ;) Hoe minder blij de verkopers keken na een aankoop, hoe beter wij het hadden gedaan, haha! De onderhandel vuist regel was min of meer: de prijs die de verkoper benoemde en daar moest dan meer dan de helft vanaf. Vaak benoemde je dan een prijs wat ongeveer één kwart was van de oorspronkelijke prijs. De verkopers waren dan een beetje beledigd en gingen dan rond de 50% zitten. Uiteindelijk kreeg je dan een product mee met iets van 60% korting. Lin ging dan weer gezichtuitdrukkingen bestuderen om te kijken of we het goed hadden gedaan. :D Prachtig. We hebben op deze manier hele leuk dingen (vooral voor lin) aangeschaft voor zachte prijsjes. Monkey Forest hebben we niet kunnen halen die avond omdat het shoppen natuurlijk uitliep.
We zijn wel naar een Balinese dansvoorstelling geweest. Prachtige kostuums en ingetogen dans met veel gezichtuitdrukkingen (vooral het heen en weer kijken met de ogen was essentieel). Die avond een badborrel gehouden met wat Breezer achtige drankjes (waarvan we gedurende deze vakantie alle chemische smaken hebben geprobeerd). Verder wat sport oefening gedaan en die avond besloten om ons verblijf in Ubud nog maar even met een dagje te verlengen omdat we nog zoveel moesten zien en doen.
De volgende dag weer geprobeerd om bij de Monkey Forest te komen, deze keer met succes! Eerst nog wel geshopt natuurlijk en heb van lin een prachtige jurk gekregen (omdat zij zich nog schuldig voelde over een colbert mysterie/incident 6 jaar geleden op een huisfeest, haha). Het was leuk om met Lin langs allemaal aapjes te lopen in dat ene park. Eentje is zelfs bovenop haar gesprongen! De tas was dicht geritst met slot maar dat maakte het beestje niets uit. Dan maar kijken hoever de rits wel open kon, om vervolgens met een armpje volledig in de tas te gaan grabbelen. Niets eruit kunnen vissen gelukkig al vreesde ik wel even voor mijn zonnebril. Lin en aap staan samen heel leuk op de foto.
Daarna door naar een yoga les. Ik wilde met Lin naar een les waar je aan linten hing die vanaf het plafond waren gehangen. Als een soort schommels. Het was meer grappig dan inspannend uiteindelijk. Je hing een groot deel van die les op zen kop in de linten gewinkeld om dan zo de rug spieren uit te rekken (ik had intussen van het Nederlandse meisje (Lotte), uit ons vorige hostel, haar yoga weekpas gekregen omdat zij vervoegd terug vloog naar NL >onbeperkt yoga dus :D. Ook had ze mij een beach flodder shirtje gegeven die ik uiteindelijk op Kecil zowat elke dag aanhad). In de avond heb ik Lin, vanwege haar nieuwste CV aanwinst, getrakteerd op een heerlijk maaltje. We hadden bijvoorbeeld een spelt pizzabodem belegd met met ricotta, sjalotten, pompoen, pijnboompitten, en rozemarijn (YUM). Had ook een shake met tamarinde, kokos, banaan, dadels en verse ananas sap. We hadden voor de volgende dag een chauffeur geregeld. Deze zou ons voor een vaste prijs overal heen brengen waar we maar wilde. Het plan was om een aantal beroemde tempels te bezoeken, een vogelpark en dan ergens in het noordwesten van Bali te eindigen.
Op acht augustus werden we om negen uur opgehaald door onze ingehuurde chauffeur. Tijdens het ontbijt nog ‘snakefruit’ geprobeerd. Een kleine vrucht ter grote van een passievrucht, een beetje hartvormig met schil zoals het patroon op de huid van een slang (bruin van kleur), alleen dan wel ruw. Ik vond het niets (het had een beetje een muffe smaak en was niet bepaald sappig. Vond het bijna vochtonttrekkend) en Lin ook niet, haha.
Terug naar onze chauffeur: wat een luxe! ;) Het was een vrij nieuwe auto en de chauffeur kon nog maar net rijden (ik wilde het schakelen bijna overnemen dus moet je nagaan hoe Lin zich voelde – als zeer ervaren bestuurder) maar hij reedt wel netjes en was tot onze genoegen voorzichtig. Hij heeft ons veel verteld over de Indonesische cultuur, gewoontes en tradities (over bijvoorbeeld de vier verschillende lagen binnen de samenleving, bevolkingsgroepen en hun verschillen in cultuur, hoe crematies gaan in indo en hoe men hier rouwt, wie er van de familie recht heeft op het ouderlijk huis en de zorg voor de ouders, etc).
Hij stelde voor om als eerste bij een koffiebonen plantage te stoppen. Daar heb ik (voor het eerst) koffieplanten, cacao bomen, kaneel bomen (omg het is gewoon het hout.. net alleen de barst ofzo), en vanille planten gezien. Echt heel vet! Toen mochten we voor een zacht prijsje allemaal soorten koffie en thee proeven waaronder Kopi Luwak (koffiebonen die zijn uitgepoept door een zoogdier – een soort fret). Deze koffie soort is de duurste ter wereld. Leuk om te proberen maar niet dusdanig anders of beter. Doe mij maar de koffie met kokos of gember smaak of bijvoorbeeld de mangosteen thee gemaakt van de dikke schil van deze tropische vrucht.
Toen zijn we door gereden naar het Bird en Reptile Park. Hele mooie parkieten, papagaaien en andere exotisch felgekleurde volgels gezien waarvan we zelf sommige konden aaien. Ik heb af en toe met mijn Samsung boven op een vogel gezeten om een goede close-up te maken, hihi. Ook een tijdje een pauw achtervolgd. Het was iig erg entertaining in dat park.
Na op aanvraag bij een Indonesisch eettentje te hebben gegeten, zijn we door gereden naar de kust. Voordat we daar waren zijn we gestopt bij een van de beroemde tempels van Bali de Pura Taman Ayun. Vervolgens weer verder richting de kust. Daar heb je op een rots de Pure Lot tempel. Het was lekker weer dus lin en ik hebben in het zonnetje gelopen, gezeten en een tijdje gezocht naar schelpjes. Rond vijf uur gingen weer verder naar het noorden. We zijn uiteindelijk na zonsondergang beland in Pekutaten. Er is daar eigenlijk bijna niets behalve een aantal hotels en een paar surfscholen. Maar het was donker en vrij uitgestorven. Het was nogal een contrast met het Westerse Bali tot nu toe omdat men hier bijna geen Engels sprak en we echt tussen de locals zaten. Konden iig nu het echte indo leren kennen. Lin vond het ook wel spannend en dat was begrijpelijk omdat we een beetje in een truckers-door-rij-gebied zaten. Beetje extra opletten dus.
Op negen augustus wakker geworden met een zonnetje, briesje en op rechts vanaf ons balkon, over de rijstvelden, uitzicht op zee! Dit beloofde veel goeds. Tijdens ons inbegrepen ontbijt (fruit en omelet) informatie gewonnen van een stel jongens over waar we heen moesten voor surfles. Spullen gepakt en zijn het strand afgelopen. Het fijne zand was bijna grijzig en vol met glitters. Vet om te zien. Eigenlijk min of meer gelijk een les geregeld en met lang surf shirt de zee in voor anderhalf uur. Lin bleek een natuur talent alleen was iets eerder gestopt omdat ze haar voet had geblesseerd. We zijn door deze surfles beide best wel erg verbrand op de achterkant van onze benen. :P vanaf dat moment extra veel aftersun gaan smeren. Die avond gegeten bij een surfkamp omdat dat het enige tentje was met wifi, toen 30 min in het maanlicht over het strand terug gewandeld (echt prachtig), nog met onze surfleraar Arak (zelfgemaakte likeur) gedronken met cola, en met die jongens van het hotel ook nog een drankje gedaan bij de surfschool voordat we met zen alle richting hotel zijn gegaan.
De volgende dag om twaalf uur uitgecheckt en op aanraden van de locals gaan liften naar het noorden om zo de oversteek te maken naar Java. Lin en ik hadden binnen vijf minuten een leeg busje aangehouden die ons voor bijna niets helemaal naar Java heeft gebracht, met ferry inbegrepen en alles. Eenmaal aangekomen, gelijk even gaan lunchen en informatie winnen over de omgeving bij een touristen reisbureau tentje. Ik ben gaan onderhandelen met taxi chauffeurs terwijl Lin even moest bijkomen van de hitte. Ik vond het soms ook lastig om te zorgen dat ik genoeg vocht binnen kreeg. Na een half uurtje rijden in Banyuwangi aangekomen. De hele reis van die dag koste me 2,50.. hahaha! Hotel was simpel en heel goedkoop. Daar hebben we Daniel ontmoet die van plan was di avond met een paar anderen de vulkaan op te gaan. Wij konden voor een goede prijs gelijk al mee! Hebben om de hoek een oversized dikke pannenkoek gedeeld met banaan en hagelslag (jaja dat kennen ze daar gewoon) voordat we vroeg zijn gaan slapen. Moesten om twaalf uur paraat staan die nacht. Het was ons trouwens wel opgevallen dat we moslim gebied waren betreden. We zagen meer gesluierde vrouwen dus onze kleding ook wat meer aangepast om het staren te dempen.
Officieel dus al in de vroege ochtend van elf augustus met een jeep en een groepje van 5 de vulkaan ‘Igen’ op (google het even voor de mooie plaatjes). De vulkaan hebben we dus in het donker beklommen. De reden daarvoor was dat we ook de krater in zouden gaan om het zwavel vuur te zien dat daar helder blauw branden. Je moest ook echt de krater in dus dat was nog een leuke tocht over stenen en rotsen heen. Gedurende deze excursie zijn Lin en ik bevriend geraakt metmDaniel die al 15 maanden aan het reizen was. Hij heeft ons vermaakt met hele stukken Hans Teeuwen en een hoop flauwe grappen. Ik mocht in de krater trouwens een stuk zwavel vast houden (knal oranje) en het was nog warm ook!
We moesten vanaf half vijf wachten op de zonsopkomst. Helaas ging het toen miezeren. En boven op de vulkaan was het al niet warm.. Daniel, Lin en ik hebben achterelkaar in roeihouding gezeten met mijn poncho over ons heen om de tijd door te komen. Het is omgedoopt tot ‘nestellen in de greppel van de vulkaan’, uit de wind, dus vol te houden. Toen het lichter werd zijn we om de krater gaan lopen naar de kant waar de zon op zou komen. Je kon toen al beter naar beneden kijken en het meer van de vulkaan zien die knal blauw was, echt prachtig. Er kwam alleen maar meer bewolking aan drijven dus de zonsopgang was toch niet te zien. Eenmaal terug bij ons cheapy hotel hebben we met zen alle ontbeten en nog even geslapen tot we weer verder zouden reizen naar Yoygakarta.
We hadden het enthousiaste idee om tempo te maken en dus een bus te pakken verder door Java heen. Bij het busstation nog een hapje gegeten bij een tante van iemand die ons hielp met de logistieke zaken van onze busreis. Het zou een lange busreis worden. Na 7 uur rijden ben ik door de bus ’permisi permisi’ gaan roepen omdat we nog geen enkele wc stop hadden gemaakt. De hele bus moest naar de wc maar ik was de enige die er wat over durfde te zeggen blijkbaar. In plaats van 15 uur werd het een busreis van 17 uur.. Het waren vreselijke stoelen die niet naar achter konden, het gangpad zat vol plastik krukjes met andere passagiers die erbij waren gepropt, het was intens koud en ik en Lin waren de enige blanke in de bus. Het was best armoedig dus heb me wel een beetje zorgen gemaakt over onze tassen die achterin lagen.
Eenmaal aangekomen in Yogya hebben we een soort fiets taxi geregeld. Met moeite paste wij en de tassen erin. De oude man heeft ons wel 6 kilometer de stad in gefietst voor weinig want we hadden weer keihard onderhandeld. :P Hotel gezocht in het centrum en die middag daar even bijgekomen van ons busavontuur. Die middag gelucht bij een straat tentje (rijst, kip, bonen/kool mix en spinazie achtige bladeren met sambal) en toen gaan souvenir shoppen. Nou daar heb je in de hoofdstraat geen tekort aan.. Lin heeft nog voor 30 euro een echte batik gekocht voor aan haar muur. Echt heel mooi! Hebben onze was laten doen om de hoek en nog handige dingen ingeslagen bijv. multi vitamine die eruit zagen alsof (door het plaatje en de kleuren) ze uit de jaren 80 kwamen.
Ik moest soms wel om Lin lachen want ze wilde bijvoorbeeld haar berg schoenen weer wit hebben. Ze maakte zich druk om hoe ze eruit zagen (want ze zagen er super modderig uit door onze vulkaan beklimming) maarja.. berg schoenen horen nou eenmaal vies en er kwamen nog wel meer track tochten aan. Nog een voorbeeld: af en toe had ze voor het eten een eigen lepel bij zich die ze eerst met disinfect spray reinigde. Prachtig!:D In hoeverre ze hier dus mee bezig was, verschilde per dag, haha. Gotta love her for that! Ik mis nu ook al haar uitspraken zoals: ‘nou veeg mij maar op’! Het was ook grappig dat wij gedurende deze reis het tegenovergestelde dieet moesten aanhouden voor de gesteldheid van onze darmen. Blijft interessant, al dat buitenlandse voedsel en hoe je lichaam erop reageert. ;)
Op 13 augustus werden we opgehaald met een taxi om een tour van de omliggende tempels te doen. Eerst zijn we Prananan door gewandeld en daarna de meest bekende Borodudur. Beide prachtig al was de laatste veel groter van formaat en mooier aangekleed om omliggen parken etc. Het was erg mooi om alle stone carvings uit het Hindoeïsme te zien en dan in het museum te lezen over wat het betekende. Lin heeft bij het laatste complex haar eerste verse kokosnoot ooit gehad (gelukkig een succes)! We hadden die dag echt geboft met het weer. We hebben echt prachtige foto’s kunnen maken met de hulp van reizende locals.
Lin is die dag haar camera vergeten in de taxi. Dat was even stressen en ik dacht echt dat die verloren was. Maar wonderbaarlijk is hij gevonden door de tour operator en hadden we het de volgende dag weer terug! Die avond hebben we weer bij een straat tentje gegeten maar deze keer met een BBQ uitbreiding. We hebben krab gegeten en duif. Het grappige was dat ik eigenlijk eend had besteld ,en het hoofd van de duif zat er nog aan! Daarnaast was het beestje zo goed doorbakken dat ik er nauwelijks vlees af kon halen. Het werd een battle met de duif en Lin heeft in horror toegekeken hoe ik dat beest probeerde te ontleden. Vroeger was ik echt anti hoofden van zowel vis als gevogelte (Fleur en Aafje weten hier alles van). Maar tegenwoordig kan ik het negeren en eet ik er omheen, haha. Ik heb nog een briljante close-up van de gegrilde kop van de duif en Lin op de achtergrond met een big smile. :D
De volgende dag was het plan om naar het paleis te gaan. Lin en ik zijn de stad doorgelopen in de hitte naar wat wij dachten dat het paleis was. Het was uiteindelijk het paleis museum en het meest stomme museum ooit. Helaas hadden we intussen de dans in het echte paleis gemist. Balen! Volgens andere toeristen was het paleis ‘zozo’ dus besloten om niet te gaan en onze faalochtend te vergeten met een goede latte (waar we gratis donuts bij kregen!). Verder hebben we die middag boeken gekocht (Lin een kinderboek en ik een kookboek – is het al duidelijk waar onze passie ligt? :p), USB stick gekocht (al weer te veel foto’s), yogales gevolgd die gegeven werd door een moslima, in een straatje Breezer Mix-Max zooi gedronken en leuke fietsbak tochten gemaakt door de stad terwijl we onze chauffeur entertainde met westerse muziek, vrienden gemaakt met wat locals en lekker gehangen in ons hotel.
Op 15 augustus hadden we een Cave tubing tour geboekt. We zijn in grote rubberen banden door een grot gedreven met een gezellige groep toeristen. Er waren vleermuizen te zien, zwaluw nestjes, kristalvormingen en er waren zelfs stalagmieten die hol waren van binnen (leuk om op te slaan voor de sounds effects). Er werd ons verteld dat er ook een ongevaarlijke paranja soort in dat water rond zwom. Ik heb er geen gezien behalve dan de gene die we later met de lunch kregen geserveerd, haha.
We hadden ook maar de rivier tubing tour geboekt. In een open pick-up truck zijn we door de rijstvelden gereden met banden en al. Toen rondgedobberd in een soort canyon. Links en rechts veel mooie natuur en vooral ook veel vlinders! Er stond ook aan de oever een vette boomsoort die mij deed denken aan een grote versie van een selderie stronk/platte peterselie. Tijdens de tour ook nog een tijdje rondhangen bij een waterval, waarnaast zich een plateau bevond, waar je vanaf kon jumpen. Nou dat was wel hoog zeg! Nog aan het einde van deze excursie nog 50 meter geziplinned maar dat was nauwelijks een ervaring. Toen weer door naar het stand! Daar gegeten met de groep en schelpen gezocht op het strand met Lin. Bij terugkomst heb ik een voetmassage gehaald en Lin een pedicure. We waren zo dood die avond dat we met moeite nog vliegtickets hebben kunnen boeken zonder in slaap te vallen.
16 Augustus ben ik om zeven uur opgestaan om te kijken of de bevestiging van onze boeking al binnen was gekomen. Bizar genoeg niet en dus heb ik het hotel laten bellen naar de luchtvaartmaatschappij. Konden niet meer boeken zo kort van te voren dus ons resteerde nog de optie om naar het vliegveld te gaan in de hoop dat we daar nog konden boeken en gelijk vliegen. Doet men (backpackers) wel vaker is mij opgevallen. We zijn met de lokale bus naar het vliegveld gereisd, alle luchtvaartmaatschappijen gesproken, maar er waren geen stoelen meer over. Zondag was het de Bevrijdingsdag van Indonesië dus de bevolking zou dit weekend afreizen naar familie. Alle vluchten (ook naar Sumatra) gingen via Jakarta. En deze waren dus allemaal vol. Ok, ok dat kan… Nou optie twee: de trein! Wij weer met de bus naar het centrale station van de stad. Ook hier slecht nieuws gehad, alle stoelen waren voor de volgende twee dagen al gereserveerd. Het leek er even op dat ik en Lin wel in Yogya moesten blijven! We werden er wat melig en lichtelijk wanhopig door.
Gelukkig was er nog een reis optie: de bus! Maja, daar hadden we al meer ervaring mee.. Maar okee, toch nog een poging wagen. Nou dat was me weer wat hoor… Reis van 10 uur, werd 16 uur. Hebben in 3 verschillende mini busjes gezeten en ook nog in het midden van de nacht verwisseld. Het was lichtelijk stressvol omdat het er ook even op leek alsof ze ons wilde splitsen en omdat we bijna zijn verongelukt. Een van de chauffeurs reed als een idioot. In indo haalt men heel vaak in op de tegenovergestelde baan. Hem was het gelukt om dat te doen terwijl er een vrachtwagen aan kwam en hij niet meer terug kon invoegen... Hij natuurlijk als een gek toeteren om de vrachtwagen te waarschuwen dat hij moest afremmen. Erg rustgevend deze reis, NOT. Ik heb de man een lollie gegeven om hem, ten eerste, wakker te houden en om hem, ten tweede, te laten stoppen met zingen (wat hij dus aan het doen was om wakker te blijven). Ik moest na deze reis echt even flink bijslapen.
Op 17 augustus (Bevrijdingsdag) was het dus min of meer een uitrust/bijkom dag. Aangezien we toch in de hoofdstad waren, hadden we bedacht om uit te gaan. Kijken wat de stad te bieden had. Eerst even gezellig aan de appel Smirnoff en make-uppen met Lin op ons hostel kamertje (weer met alleen maar koud water, hurkwc en geen wc papier natuurlijk. Maar we hadden nu een eigen voorraad ingeslagen omdat die al te vaak was voorgekomen. Online waren er twee feesten aangegeven die avond. Dus wij een taxi gepakt naar de eerste, bleek compleet uitgestoven en ging al bijna sluiten (het was elf uur ofzo…). Om de hoek een schattig/chique tentje gevonden en daar hebben Lin en ik onszelf getrakteerd op een overheerlijk toetje (Honey Bunny Carrot cake –lekkerste carrot cake die ik ooit heb gehad) en een caramel appel martini. Loved it! We hebben ook nog een cocktail gedaan in een bar die aan een prachtige tuin gelegen was. Daar zat het wel vol dus Lin en ik waren blij dat niet iedereen in Indo bij familie thuis zat op deze nationale feestdag.
De volgende ochtend hebben we ontbijt gehaald in onze wijk. Zaten in de backpackers wijk van Jakarta. Lin heeft daar de dunne pannenkoek pakketjes ontdekt (op de plaat gebakken) die ze in Thailand ook hebben. Met banaan en chocolade zijn ze ‘to die for’, dus zij moest dat de volgende dag ook weer eten als ontbijt, haha. We zijn die ochtend naar het nationaal monument gelopen. Eerst kwamen we nog langs een vrij luidruchtige demonstratie en een horde met politie mannetjes die ons maar al te leuk vonden. Bij het monument waren er voorbereidingen aan de gang voor een parade. Deze zou naar het paleis gaan als afsluiter voor de Bevrijdingsdag festiviteiten. Er waren prachtige kostuums te zien (met lange paradijsvogel veren, zijde, goude kettingen en armbanden, hoornbil vogelschedels, etc). Lin en ik hebben toen de trein gepakt naar het noorden want Lin was erg benieuwd naar Kota.
Onderweg wilde een stel security guards nog met ons op de foto. Moment aangegrepen om ook een foto te maken met mijn mobiel, echt hilarisch. In Kota zijn we opzoek gegaan naar het VOC café (aangegeven in the lonely). Deze wel gevonden, na een tocht door een krottenwijk, maar was dicht/failliet. Besloten om snel terug te gaan naar het drukkere bezochte deel van de stad met een Nederlands gebouwd gouverneurskantoor (het staat er ook letterlijk op) met oude kanonnen voor de deur. We wilde niet verder door het stadje lopen als het donker werd, omdat het echt een stuk armoediger was dan de rest van Jakarta. We vonden het ook jammer om te zien dat zoveel koloniale gebouwen waren vervallen. Al leverde dat ook soms mooie plaatjes op.
Toen zijn we met de bus richting het shop centrum van Jakarta gereden. Omdat er werkzaamheden waren, werden we wat verder weg afgezet. Ik spotte een hoog bank gebouw en heb gevraagd of we naar boven mochten voor het uitzicht. Dat kon al mochten we niet de skybar in vanwege onze casual outfits. We wilde naar de Plaza lopen om daar te shoppen maar een andere mall, met een mega H&M vestiging, heeft ons afgeleid. Na een succesvolle shop sessie een ‘jezus-wat-een-lange-dag-koffie’ gehad en rond tien uur de taxi naar ons hostel gepakt. Helaas moesten we nog vliegtickets boeken. Mede door een slechte internet verbinding en een niet werkende website heeft het me twee uur gekost voordat ik eindelijk (!!!) een bevestigingsmail kreeg. Tickets boeken is nog nooit zo frustrerend geweest. Het leek in Indo met Lion Air echt onmogelijk te zijn.
De negentiende heeft Lin onze tickets uitgeprint, ik heb een hotel geboekt in Medan en we hadden onze eerste malaria tabletten ingenomen want we gingen naar Sumatra! Wij waren beide lichtelijk nerveus voor eventuele bijwerkingen (ik voornamelijk voor nachtmerries). Maar gelukkig hebben we beide nergens last van gehad de weken erna. Echt top! Tuk-tuk (Pedjak in het Indonesisch) en shuttelbus gepakt naar het vliegveld. Het hotel was helaas best karig.. De beoordeling online klopte voor geen cent. In de zin van: peuk brand gaten in de lakens, bloed sporen van gedode muggen op de muur, koud water (weer), een blauw plastiek wc, geen wc papier, een stom tl lichtje en een opvallende grote hoeveelheid muggen. Ik heb wel meer muggen gezien tijdens mijn reis maar deze hoeveelheden werkte echt motiverend om de pillen te blijven slikken. We hadden gelukkig allebei ook lakens bij ons en anti-muggen netten.
Toen ben ik rond een uurtje of vijf wakker geblèrd door de grote nieuwe moskee naast de deur. We hebben daarna gelukkig lekker uitgeslapen en zijn toen een plan gaan smeden voor de restende tijd dat Lin in Indo was. We zouden eerst een paar dagen de jungle ingaan op Sumatra voordat we naar het paradijselijke strand zouden vliegen in Maleisië. Toen zijn we met een Pedjak naar de nieuwste mall gegaan van Medan (the Sun Plaza). We hebben beide flink geshopt waaronder nieuwe bandjes hakken (L). Lin heeft een beige paar en ik heb een zwart paar. Voor geen geld natuurlijk! :D Die avond nog bij een straat wok tentje, dat opeens was ontstaan, Mie Goreng gegeten en Lin had avocado juice geprobeerd (heavy drink, haha). Ik heb weer een uur lang geprobeerd vliegtickets te boeken maar het internet zat in dit hotel ook niet mee. Zoals Lin zei: “het lot wil niet dat wij vliegen, steef”.
Het is wel grappig dat men af en toe denkt dat ik ‘gado-gado’ ben (dus een half bloedje). Ik ben ook zo bruin ;). Gister had ik Lin ook voor het eerst Dorian (het duurste fruit van Azie) aangesmeerd. Tja, nieuwe soort fruit moet geprobeerd worden natuurlijk. Het deed haar terecht denken aan benzine, haha. Nog een leuk feitje over Indo: als je hier autorijdt en je knippert met je lichten naar een andere auto of een voorbijganger, betekend dat niet dat je ze voorlaat maar eerder dat je NIET gaat stoppen. Goed om van dit soort verschillen op de hoogte te zijn!
Op 21 augustus zijn we naar een boeking office gegaan voor de vliegtickets want uiteraard lukt het zelf boeken weer niet die ochtend. Toen zijn we onze reis naar het midden van Sumatra gaan maken. Konden vanaf een busstation in een heel erg afgetrapt mini busje, opgepropt, 4 uur lang op hobbelwegen reizen naar Bukit Lawang. Eenmaal aangekomen hebben we een grote kamer genomen omdat we dat vorige hotel helmaal zat waren. Maar ook deze kamer had een leuk grapje: er was een extra wastafel, maar de kraan was niet aangesloten, haha. Die middag rond het dorpje gelopen, een zelf gemaakte borrel gehouden met een nieuwe Mix-Max smaak natuurlijk, aan de snelstromende rivier gegeten waar men af en toe met rubberen banden voorbij kwam drijven en fruit ingekocht voor Lin om te proberen (mangostean en rambutang). Het was lekker om weer in de natuur te zijn. Zo mooi groen en begroeid daar!
We hebben die middag ook een kattenhok schoongemaakt. We zagen bij ons hotel eet tentje een grijs, langharige Pers rondlopen. Nou, als je iets niet ziet in Azië, dan is het wel een Pers. Dus wij vragen van wie hij was. Bleek er dus een heel hok, om de hoek, vol mee te zitten. Ze zaten daar vast omdat hun baasje bang was dat ze zouden weglopen of gejat zouden worden. Het hok stond natuurlijk onwijs naar kattenpis dus ik en Lin hebben het hok schoongeboend. Daarnaast hebben we de +/-10 katten gekamd, Lin moest er een zelfs knippen omdat er zoveel klitten in de vacht waren gedraaid en we hebben ze extra brokjes gegeven. Het was best wel zielig omdat de beestje aan goede verzorging tekort kwamen. Eentje was bijvoorbeeld ondervoed en we probeerde uit te leggen dat die kitten apart eten moest worden gegeven. Het was namelijk vechten om de brokjes in dat hok..
We moesten de volgende ochtend vroeg op voor onze track dag door de jungle! Letterlijk twee stappen van het dorp begon de jungle al. Eerst nog een rubber plantage bezocht en ik heb mijn eerste kruidnagelboom gezien! Het blad rook er zelfs al naar, echt awesome. We hadden echt mazzel met onze tocht. Al vrij snel zagen we Thomas monkeys (grijs met een zeer lange staart), een adellaar en half wilde orang oetans (bijvoorbeeld een vrouwtje dat haar jong wilde doerian aan het voeren was en een oud mannetje dat een wortel aan het eten was die aan hem was gegeven door een van de guides). Ze waren zo mooi knal oranje in het zonlicht. Een mensaap heeft zelfs uit de boom lopen passen waar wij eerst nog nietsvermoedend onder liepen!
We hebben verder nog een baby krokodil gezien (toen we in de rivier gingen zwemmen aan het einde van de tocht) en een thokeh gespot (een grote salamander met grijs en blauw die zich aan het verstoppen was in een boomstronk). We moesten klauteren door de jungle heen, de modder en de lianen. Sommige planten en bladeren waren zo mooi en speciaal van kleur, vorm of structuur. Een lang blad met een soort hobbels erop leek qua kleur en tekstuur wel van brons. Ik had bijna zin om een collectie te beginnen en het gedroogde blad mee te nemen naar Nederland.
Het was echt een flinke tocht en we waren beide volledig doorweekt van het zweet en ook super modderig, haha. We moesten op een gegeven moment een berg af om de aapjes te kunnen bekijken. Het was mega stijl, modderig en bedekt met los liggend blad. Ik heb Lin een keer moeten redden (zagen het al aankomen dus het teamwork was al in gang gezet) en ik ben ook zelf een keer bijna onderuit gegaan omdat ik van een schuine boomstam gleed. Ik had me gelukkig met een hand al aan een boomtak vast dus na de glijpartij hing ik aan de tak te bungelen, hahaha. Tijdens de lunch (wat bestond uit rijst, kip, sambal, ei en fruit gewikkeld in banenenblad) werden we nog aangevallen door een soort vliegjes. Ze deden (bijna) niets maar het waren er honderden. Zelf het eten vonden ze niet interessant. Op onze huid zitten was echter wel wat ze leuk vonden. Krijg er nog kriebels van als ik er aan terug denk, hihi. Lin en ik hebben ook allebei nog wat paaldans moves gedaan in de jungle aan een boomstammetje met de juiste dikte. Omdat het kan!
Na de tracking zijn we langs een weeshuis/opvang centrum geholpen die deels werd beheerd door een geëmigreerde Nederlandse. We hebben beide een rubber boom gedoneerd aan haar weeshuis. Dat is pas een lange termijn donatie! Hou ik van. Op de terugweg zijn we ook door een botanische tuin gelopen met passievruchten struiken, ananas planten (je zag ze zitten!), citroen bomen, lychee bomen en ook de tamarinde plant. Echt heel stoer. Groeit als kool in dit tropische klimaat.
Die avond heeft Lin in al haar beursheid een massage genomen bij een nogal opdringerig oud vrouwtje. Ik vond het iets te prijzig, haha. Daarna kregen we te horen dat Michiel (Linda haar vriend) voor ons een nachtje in een chique hotel wilde boeken voor ons op een eiland! :D Super lief! Lin had voor de volgende dag een olifanten tour geboekt. Ik zou niet mee gaan want heb mijn fair share van olifanten al gehad vroeger en vond het ook belachelijk duur en ver weg.
Op 23 augustus kon ik (nadat Lin zich had verslapen, ik haar ontbijt had gemaakt in alle haast en haar tas had ingepakt) lekker uitslapen. ;) Ik werd uiteindelijk wakker van de onweer en harde regenbui. Lin moest minimaal twee uur achterop de brommer zitten naar het olifanten gebeuren en ook weer terug. Ik had toen al medelijden. Ik heb die ochtend met trui aan in bed me boek gelezen (die ik van Fleur had gekregen > “ En uit de bergen kwam een echo”). Begin middag kwam Lin doorweekt, verkleumd en toch zeer enthousiast thuis. Het wassen van de olifanten in de rivier was een groot succes en ze heeft zelfs nog even een lesje gegeven in een nabij gelegen school! Ik ging maar even lunch op de kamer bestellen terwijl Lin onder de dekens probeerde op te warmen. Kwam toen twee Leidse studenten tegen (what are the odds!) die met een taxi naar Medan terug zouden rijden een klein uurtje later. En wij konden, voor een zacht prijsje met het vooruitzicht op een relaxte rit, mee! Het was een gezellige rit en we waren in de avond weer terug bij het hotel (waar we ook een van onze tassen hadden achtergelaten). Onderweg heb ik nog een man gespot die reed, rookte en zich aan het scheren was, tegelijkertijd! Moet kunnen, toch? ;) Die avond nog naar een vage mall om de hoek gegaan voor wat ontbijt boodschappen en wat avondeten.
We moesten de 24e om kwart voor vijf op. Nu vond ik het gejengel van de moskee wel prima want het hield me wakker! Een taxi naar het vliegveld geregeld met ons laatste geld . Achteraf bleek dat we aan de incheck balie nog een ‘airport fee’ moesten betalen (belachelijk), maar okee. We hadden nog tijd voor een helaas ranzige koffie nadat onze ‘kinderen’ waren gedropt (de tassen waren zo zwaar dat het kinderen hadden kunnen zijn.. door al het shoppen zaten ze nu wel aan hun maximale capaciteit). Rond een uurtje of negen vertrok onze vlucht naar Maleisië! Zo soepeltjes verliep deze reis verder niet maar daar kom ik in mijn volgende blog nog wel op terug. Jaja, zo houden we de spanning er een beetje in, mensen. XD
Indo: Wat een groot, diverse maar vooral leuk land! Ik had niet verwacht dat het grootste moslim land ter wereld zo warm tegenover ons (niet gelovige westerlingen) zouden staan. Ik heb wel af en toe expres een lange rok of broek gedragen maar geen enkele keer zijn we aangesproken op onze klederdracht. We werden wel nageroepen op dagelijkse basis maar het bleef bij hallo’s en geen stom gefluit of echte vervelende opmerkingen zoals in Nederland. Het op de foto gaan met mensen was ook geen enkel probleem.
Het eten was, zoals ik al had verwacht, geweldig! Je eet hier vaak wel lauw warm of zelfs koud. Het valt mij nu eigenlijk al niet meer op, zo vaak eet ik lauw avond eten of lunch. Persoonlijk vindt ik het ook niet erg want het is al warm qua klimaat. Even een stukje lopen of iets actiefs doen en het zweet liep mijn rug al af. Zelfs dat werd ‘normaal’ op een gegeven moment.
Wat opvallend aan Indo is dat er bijna geen warm water in hotels of hostels te krijgen was. We hebben echt wel een periode van drie weken gehad zonder warm water. Maja weer door het warme klimaat te overleven. Ik zorgde gewoon dat ik niet aan het einde van de avond ging douchen, want dan werd het wel wat te fris. We hadden gedurende de reis onze muggen netten en lakens ook vaak nodig. Je moet wel goed voorbereid naar Indo komen. Handdoeken zijn bijvoorbeeld meestal ook schaars.
Bijna iedereen in dit land is oprecht geïnteresseerd en ze vinden het fantastisch als je een beetje Indonesisch spreekt. Ik heb het idee dat wij in Nederland minder ‘community’ gericht zijn. Jouw probleem is en blijft jouw probleem en vriendelijk om hulp vragen, helpt maar af en toe. Het is grappig hoe wij hier onze charmes wel met succes in de strijd kunnen gooien. Ik ben benieuwd naar het zuiden van Indonesie en ben waarschijnlijk wel van plan om hier een keer terug te komen. Lin en ik hebben veel kunnen zien maar natuurlijk lang niet alles! Ik ben vooral blij dat Lin het in Indo naar haar zin heeft gehad. Voor haar was het haar eerste verre reis en ik heb dit land voorgesteld om door te reizen samen. Ook super leuk dat we ook nog naar Maleisië zijn geweest. Maar dat lezen jullie later nog wel. :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
