Laatste twee weken China (28 juni tot 16 juli)
Door: Steef
Blijf op de hoogte en volg Stephanie
17 Juli 2014 | China, Peking
China overleefd! Facebook and Google, I’m glad to have you back in my life once again. ;) Hier een update van de laatste twee weken China met Daniel. Steden: Hangzhou, Huangshan, Shanghai, Qingdao en Beijing.
Op 28 juni gingen we weer verder reizen naar Hangzhou. Eerst nog even een bord verse huisgemaakte noedels gehad met gewokte groeten en vlees (echt vers en dus voor me neus gemaakt van scratch). Ik kan me voorstellen dat de Italianen dit hebben overgenomen honderden jaren geleden. ;) We hadden goedkope trein tickets weten te regelen dus gingen vanaf een minder groot zuider station in Shanghai met een soort oud stoptreintje naar Hangzhou. Ik heb gedurende de drie uur mijn vorige blog afgeschreven. Daan is in verleiding gebracht door een van de stront irritante trein verkopers en komt naar Nederland met een schroevendraai set met verwisselbare koppen… hahaha. Het hostel lag in het midden van een druk bezocht toeristisch wijkje vol winkeltjes, eetkraampjes en straat verkopers. Er waren tentjes met eenden stoof waar de eendenhoofden nog op de rand lagen van de pan, hele gefrituurde krabben op spiesen (iedereen stond ermee rondom grote vuilnisbakken), levende kikkers in netjes en ook veel ander seafood. Voor het eerst was ik wat minder enthousiast over wat er op straat te koop was aan eten (hoe is het mogelijk, haha).
Zondag waren we gaan rondlopen in de wijk en naar het meer gegaan (en de reden waarom deze stad zo druk bezocht was). Zoals al een paar keer, hadden Daan en ik de afstanden verkeerd ingeschat. Het was ook niet een meer waar je bijvoorbeeld even omheen loopt. Het was in ieder geval een mooi gebied met aangelegde parken en verschillende treurwilgboomsoorten. In China staan er trouwens overal treurwilgen. Best opvallend. Ik heb onderweg ook nog even flink wat geld tegen een overheerlijke vanille-amandel latte gegooid (voor het zelfde geld heb je drie basic streetfood maaltijden). Het is grappig hoe je jezelf aanpast aan een land en de waarde van bepaalde producten. Ik ga hier in een restaurant of tentje echt geen tientje neerleggen voor een avondmaal bijvoorbeeld. Die avond nog in het hostel voetbal gekeken (NL-Mexico) met wat enthousiaste chinese hostelgangers. Dan denk je in een internationaal hostel te zitten, zijn er daar ook alleen maar chinezen. Laat ik het zo zeggen, westerlingen zijn schaars in China.
Wat ons gelijk opviel is dat er in dit dorpje af en toe een onwijze stanklucht hing. Het bleek dat hier een soort tofu op platen werd gebakken wat een hele sterke geur afgaf. Af en toe liep je dan langs een eet tentje waar dat buiten dus werd klaargemaakt. Nou ik zou het voor geen goud proberen… Daan en ik herkende de geur ook later direct in andere steden. Gelukkig was het alleen hier populair, haha.
Maandag was het super slecht weer. Hebben de trein kaartjes voor de reis naar Huangshang geregeld, in poncho en met paraplu wat door de stad gelopen en toen spotte ik een bios. We hadden mazzel want de enige Engelstalige film was zojuist begonnen. Transformers 4 gekeken – ook weer wat nieuws maar we zaten iig droog. Ik had Daan die avond overtuigd om te gaan eten bij een straat BBQ tentje. Er werd dan rond een uurtje of 5 een kraampje opgezet met allemaal groeten, vlees en vissoorten op stokjes. Alles op stokjes. Overal hebben ze dit trouwens… wat heeft men hier met stokjes. Anyway, dan koos je wat stokjes uit en dat werd dan op de BBQ gegooid met een soort soya marinade. We zaten toen op krukjes aan een plastic tafeltje te kijken naar het volk wat dan passeerde. Ook hadden we een hele gepofte aubergine met knoflook gegeten. De aubergine werd gewoon in de kooltjes gegooid dus deze was ook binnen tien minuten al gaar - briljant. Later op de avond wilde we kijken wat voor barretjes er aan het meer lagen. Tot onze teleurstelling was het weer erg prijzig en de cocktails waren niet eens volgens origineel recept.
Op dinsdag 1 juli gingen we per bus richting the yellow Mountains. Bij het busstation heb ik mijn ergste wc ervaring tot nu toe mee gemaakt (China als land spant al sowieso de kroon). Kleine wc hokjes van halve hoogte (je kon er overheen kijken…), hurk wcs (gaten in de grond eigenlijk), vuilnisbakjes voor alles (want ook wc papier mag je niet doortrekken – Ow heej wacht, je kon niet eens normaal doortrekken en er is standaard in China geen wc papier) en dan een stuk of 15 in een ongeventileerde ruimte van 35 graden. Nou ik ging bijna over me nek van de ammoniak lucht.
Gelukkig was de busrit wat aangenamer, haha. Het duurde drie uur en het was heel vet om te zien hoe het landschap veranderde van velden naar bergachtig gebied. Ook was te zien hoe de begroeiing veraderden. Er waren opeens stukken bamboe bos! Prachtige licht groen en met heel fijn blad. Onderweg nog gewoven vogelnesten gezien (had nooit verwacht dat ik ze in de natuur zou zien en dan hangend onderaan een snelweg). Bij aankomst bleek dat we best wel ver uit te centrum zaten. Dus we waren die avond maar gaan rondlopen wat dus uiteindelijk 17km werd. Het is opvallend hoe in China veel straten en gedeeld thema of verzameling van soorten winkels hebben. In Huangshan ging het als volgt: supermarktje, fruitwinkel, chinees eettentje, semi westerse bakkerij, peukenboer, supermarkt, fruitwinkel, etc. Af en toe had je dan weer een straat met hardwarestores. Alsof ze het handig vinden dat alle soort gelijke winkels bij elkaar zitten. Die avond voor 90 euro cent gegeten bij een chinees tentje (rijst, gewokte paksoi, een kippenpoot, een gekookt ei en een plakje tofu). Het was top dus zijn hier later nog terug geweest.
Op 2 juli naar een shop straat gelopen waar ook een grote supermarkt bleek te zijn. Aangezien het concept BAR hier ver te zoeken is, hebben we zelf maar wat drank ingeslagen. Verder ook eten gehaald zoals mueslibars, noedles, groene asperges en wat fruit voor op de kamer. Het centrum van het stadje was wel erg schattig. Chinese lantarentjes overal en rode verlichte Chinese tekens boven elk winkeltje. Taxi terug gepakt door de grote afstand en op de kamer gehangen de rest van de avond.
Op donderdag bleek het super mooi weer te gaan worden. Daan wilde wel even een poosje in de zon zitten dus bij ons hostel in de tuin gezeten. Ik ben op een gegeven moment maar gaan lopen voor water en wat te eten want het was bloedheet en bij ons uitgestorven hostel was niets te krijgen helaas. Nadat Daan zowel voor als achter flink verbrand was (en ja er was wel zonnebrand maar dan moet je het ook wel op willen doen), zijn we weer richting de stad gaan lopen. We hadden een bus gereserveerd om de volgende dag naar de Yellow Mountains te gaan. Maar we moesten wel om 5 uur op.
De volgende ochtend in alle vroegte het weer bericht gecheckt. Bleek te gaan onweren en te gaan regenen. Tja, wat doe je dan. Veel entree betalen en eventueel naar een kabelbaan die is uitgeschakeld? Vonden het te veel gedoe dus hadden besloten om niet te gaan. Wel erg jammer want nu weten we dat het weerbericht in China bijna nooit klopt. Ja, het was bewolkt.. maar bijna geen regen die middag iig of onweer. Zijn die dag weer verder de stad doorgelopen. Zagen op de kaart een teken staan wat stond voor tempel (op een of ander klein eilandje wat in de rivier lag die naast deze stad liep) dus wij zijn erheen gelopen. Bleek er geen tempel te zijn... Heel apart. Die avond zijn we naar een club gegaan tegenover onze loopbrug waar we constant over moesten om bij de stad te komen. Er was een paaldanspaal en een mooie meid die een beetje er omheen danste. Er werd naar me gebaard om ook te gaan dansen. Tja, dan hoef je geen twee keer aan mij te vragen. :D Twee keer wat moves gedaan (deze keer had ik wel een geschikte outfit aan, haha) met als resultaat gratis bier de rest van de avond. En in een Chinese club is dat wel wat waard! Het was echt heel gezellig om een beetje op onbekende muziek te dansen met chinezen die ons helemaal fantastisch vonden. Daan is die avond ook tien keer op de foto gezet, haha.
De volgende ochtend een bus gepakt terug naar Shanghai. De bussen werden weer behandeld als vliegtuigen (wachtruimtes, controle posten, een meid met vlaggentje die de bus uit de parkeerplaats begeleiden, etc). Was een reis van 6 ½ uur. Maar omdat we niet veel hadden geslapen ben ik de meerderheid van de tijd knock-out geweest. Er waren ook veel busstops maar je weet nooit hoelang je de tijd hebt, dus het was altijd maar rennen naar een wc en hopen dat de bus er nog stond als je terug kwam.
In Shanghai naar ons al bekende hotel terug gegaan. Daar in de buurt gezocht naar een train ticket office. We zijn nu dus de eerste fout in the Lonely Planet tegengekomen. De office was verhuisd. Maar waar naar toe was nogal wazig dus daan en ik moesten het drie keer vragen totdat we het hadden gevonden (en met vragen bedoel ik trein geluiden nadoen, oude trein kaartjes tevoorschijn halen, gebaren maken, de vertaalapp gebruiken en hopen op het beste). Het bleek dat er geen trein kaartjes meer waren naar Qingdao. Dus hebben we gereserveerd voor de dag daarna en onze boekingen aangepast. Die avond ben ik nog om de hoek (bij dat tentje met die verse noodels) boontjes met rundvlees gaan halen. Dit is officieel het lekkerste wat ik in China heb gegeten tot nu toe. Die nacht nog om 4 uur ‘s nachts NL-Costa Rica gekeken vanuit bed.
Op zondag 6 juli naar het Shanghai museum geweest, bijgekomen bij een koffie tentje in de winkelstraat, naar een park geweest, nog op straat een soort plat Turksbrood gekocht met bosui en toen die avond weer naar Perry’s bar op Daan zijn verzoek. Het was bizar wat voor thema avonden daar waren. Het was zondag dus gratis peuken, aanstekers en waterpijp was de helft van de prijs. Een tent zou in Nederland dik verlies draaien met zulke acties. Maargoed, een pakje kost hier tussen de 4-60 yuan (€0.48-€7.22). In die tent drank spelletjes gespeeld met een groepje super aardige chinezen waar we ook bijna geen gesprek mee konden voeren. Gelukkig is steen, papier, schaar zeer internationaal, haha. ;)
Op maandag hebben we in de stad ontbijt gehaald en toen heeft Daan nogal een onaangenaam bericht gehad van het thuisfront. Het was nu nog maar de vraag of hij nog zou blijven of al eerder terug naar Nederland zou vliegen. Die middag hadden we iig al plannen om de trein te pakken naar Qingdao dus dat hebben we doorgezet. Het hostel vonden we niet erg leuk omdat het veel voorzieningen niet had en er een slot op de poort ging na 12 uur. Je moest dan bellen om binnen te komen. Lekker duur grapje zonder Chinese simkaart.
Wat is mij verder opgevallen in China: Pak een westerse tent (koffie of een eet tentje) en wat wordt er gedraaid? Kermis muziek… Ze hebben echt geen idee. Verder moet je meestal in een restaurant al betalen voordat je het eten al hebt gekregen. En zo niet, dan hoef je maar tijdens of na het eten je hand op te steken en ze komen met de rekening. Bijstellen of een dessert achteraf bestellen kennen ze niet. Als je bij een chinees tentje eet, zowel binnen als op straat aan plastik tafeltjes, is het dood normaal om alles op de grond te gooien wat je niet meer op tafel wilt hebben. Denk aan gebruikte servetten, botjes, visgraten, lege slakkenhuizen en ander plastik. Met als resultaat: een vieze bende wat aan het einde van de avond nogal gaat stinken. Wat is het met Chinezen en poedels? Als je als Chinees een hond neemt als huisdier, neem je blijkbaar een poedel. Waarom dit ras zo geliefd is, weten we alsnog niet.
Op 8 juli zijn we Qingdao gaan ontdekken. Het was echt Hollands zomer weer. Er hing ook geen smok dus ik en Daan zijn lekker rond gaan lopen en hebben gezeten op een terrasje. Het was ook leuk om langs de boulevard te lopen en te zien hoe het strand vol lag, maar niemand in het water natuurlijk. Ik weet in ieder geval wel dat ik me wat ongemakkelijk zou voelen in bikini. Die dragen ze hier namelijk niet. Er was vooral heel veel seafood te koop overal. Wel leuke foto’s kunnen maken van gedroogde vissen aan haken, bakken vol met levende slakken die je kon laten wokken, natuurlijk hele aquariums vol zeedieren (stel je wilde een vis dan werd deze voor je neus bewusteloos geslagen op de grond en ze eten hier ook zee-egels en zeesterren blijkbaar) en kleine jampotjes met levende kwallen of een schildpadje voor de kinderen. We hadden die dag ook een goedkope variant op de KFC gevonden waar Daan erg blij mee was. Daar zijn we op het idee gekomen om Kees aan te schaffen: onze tijdelijke reis schildpad. Kees hebben we op de markt gekocht voor 60 cent. We hadden een leuk bakje en schildpadvoer erbij gehaald. Het idee was om hem dan in Beijing uiteindelijk vrij te laten.
Op woensdag zijn we weer door de stad gaan lopen, deze keer helemaal de kade af richting een oorlogsschip waar je blijkbaar op kon. Niet gedaan maar wel daar winkels tegen gekomen vol met oude oorlog shells en kogels. Helaas was er voor Daan geen mogelijkheid om dit door de douane te krijgen zonder paniek te zaaien, dus niets gekocht. Ook nog een nieuw dagboekje gekocht want de gene die ik van Aafje heb gekregen is al vol geschreven! :)
Vlakbij dat schip zijn we een groep Zweedse en Deense jongeren tegengekomen. Die waren ook blij om westerlingen te zien en we konden gelijk mee met hun de stad in. We zijn uiteindelijk wat gaan drinken en eten alleen bleken ze al vanaf tien uur die ochtend aan de alcohol te zitten (typisch vakantie gedrag voor 18 jarigen). Vanaf een uurtje of 7 werden ze één voor één onwel dus uiteindelijk zaten Daan en ik nog alleen aan tafel, haha.
Die avond was mijn geluidsspeakertje ermee gestopt uit het niets. Alles geprobeerd maar er kwam nauwelijks meer geluid uit. Kapot is kapot dus ik dacht, nog even een paar klappen op het apparaat kan geen kwaad. Je weet maar nooit! Na 4 rammen tegen de muur en 2 tegen het frame van mijn army bed, deed die het weer! :D hahaha. Die nacht niet echt goed kunnen slapen wetende dat we nog op moesten om vier uur voor de wedstrijd dus beetje wezen shoppen op het internet. Met veel moeite nog kunnen regelen dat we de halve finale konden kijken in de fusie samen met de night guard en een Spanjaard. Zeer teleurstellende wedstrijd natuurlijk… maar daar weten jullie alles van.
Op 10 juli ben ik wat eerder opgestaan om wat gezonder eten te halen voor onze treinreis die middag naar Beijing. Ik moest wel meerdere tentjes af maar ben terug gekomen met dumplings en een berg gekookte groente voor 2 euro dus erg tevreden. Men vond mij in al die tentjes erg grappig omdat ik zonder menukaart of plaatjes eten probeerde te bestellen. Tja, ik heb het geduld hier wel voor. ;) Daarover gesproken, ik had wat nodig bij de apotheek. Er wordt daar ook alleen chinees gesproken… Maar daar had ik mij op voorbereid: ik had een prachtige tekening gemaakt van mijn kwaal. Uiteindelijk moest iedereen die tekening aanschouwen (of men er werkte of niet) en ze vonden het maar hilarisch. Zij blij met mijn tekening die ze mochten houden en ik met de juiste medicatie, haha.
In de trein zat er achter mij een oma met een kind van 5 op schoot. Dat kind had niet zijn eigen stoel. Denk dat ze aan het bezuinigen waren (kaartjes waren ook wel 50 euro dus wel prijzig voor veel chinezen). Het probleem was echter dat mijn stoel dus niet naar achter kon en het kind constant tegen de stoel aan zat te beuken. Deze trein reis van zes uur dus helaas niet kunnen slapen.
We zouden even een nacht in Beijing blijven en dan door gaan naar een stadje aan de kust die, wonder boven wonder, niet staat beschreven in onze dikke Lonely Planet over China. Echter, toen we aan waren gekomen op het station, bleken er weer geen beschikbare treinkaartjes te zijn. Het zou ons te veel tijd en moeite kosten om dan maar voor een volle dag, die reis naar de kust te maken. We hadden ervoor gekozen om toch dan maar in Beijing te blijven.
In het hotel hadden we wat moeite met de wifi (moesten natuurlijk boekingen annuleren) en toen overstroomde de wc op de kamer dus vooral Daan werd steeds ongelukkiger. :P Maja was ook wel een korte nacht en een lange reis dag. Ik moest die avond naar een tentje in onze buurt waar we al eerder waren geweest. Ik had namelijk gezien dat iedereen die daar kwam bepaalde pannenkoekjes at met eend. En als iedereen het eet, wil Steef het ook proberen! :D (Ook al in een andere stad een half uur in de rij gestaan voor een broodje gevuld met stoofvlees wat iedereen wilde hebben, haha.) Het was wel prijzig natuurlijk maar echt vet lekker. Daan en ik gaan dit in Nederland proberen na te maken. Ik denk alleen dat de gefermenteerde bonen eend saus een uitdaging wordt..
Verder had ik mij die avond verdiept in hotelaanbiedingen en een kamer weten te regelen met keuken (wel zonder gaspitten :(… Maar onze schattige schildpad Kees had wel een hele wasbak om in te pedellen) die twee keer zo groot was als de kamer die we hadden. Daarnaast, leek het me leuk om in een andere buurt van Beijing te zitten. Het zuidelijke deel hadden we nu wel redelijk ontdekt. Nu zaten we in het noorden, in een buurt waar er veel winkels waren en wat op loop afstand was van het meren in het centrum van de stad.
Op 11 juli zijn we, door een taxi chauffeur die uit zijn mond stond en niet de weg kon vinden, naar ons nieuwe hotel gebracht. Owja… en wat isset toch met taxi chauffeurs en hun rijstijl? Constant gas geven lukt niet en de weg vinden kunnen ze des te minder. Heel apart en soms ook best vermoeiend. Heb je eindelijk een taxi weten aan te houden, krijg je daar nog mee te maken.. Over auto’s gesproken: en rijden hier echt de nieuwste modellen rond van de duurste westerse merken. Ook apart, haha :P.
Die dag de buurt verkend, weer een supermarkt leeg gekocht (ik kon nu lekker thee zetten op de kamer en in de ochtend oatmeal eten :D), en chinees stoofvlees gerecht gegeten bij een tentje, een ander tentje ontdekt met een grote Engelstalige menukaart (het is een wonder!) waar je goed en goedkoop chinees kon eten en in de avond gezellig met Daan kaart spelletjes gespeeld.
De volgende paar dagen zijn we naar het meer in het centrum en de Hutongs (bepaalde typisch chinese wijken) door gelopen. De wijken bestaan uit smallere straatjes en de huisjes en straatmuren bestaan allemaal uit grijze bakstenen. Alles is een a twee verdiepingen hoog en het oogt daardoor wel schattig. Natuurlijk overal nog kleine winkeltjes en Chinese eet tentjes. Bij het meer werd het dan weer wat meer toeristisch met barretjes en westerse eetgelegenheden. Pas na een paar dagen hadden we een tentje gevonden met de goedkoopste drankjes. We hadden wel redelijk weer de dagen dat we in Beijing zaten. Zonnig en geen smok! Hebben ook nog wat geshopt: Daan heeft van mij een nieuwe riem gekregen omdat ik op zijn oude was gaan staan en ik heb paaldans schoenen gekocht. Eigenlijk gewoon hakken in hun ogen want iedereen loopt hier rond op idioot hoge plateauzool hakken. Heb nog op straat eten gekocht de laatste dagen zoals: dumplings (ik wilde ze allemaal proberen!:D), gekookte groenten, maïskolven, watermeloen en perziken. Ik heb nog moeite gedaan om achter een bepaald merk soyasaus te komen. Nu hopen dat het flesje wat ik heb gevonden in de supermarkt het land binnen komt met Daan. We zijn de laatste dagen ook nog juist weg van het centrum gelopen en zijn een park tegen komen, waar we Kees uiteindelijk hebben vrijgelaten. Kees zag er echt te schattig uit in zijn nieuwe verblijf.
De laatste avond nog even een paar lamspiesen gehaald om de hoek en geproost op onze succesvolle maand China.
Beide blij dat we geen voedselvergiftiging hebben opgelopen en dat we veel hebben kunnen zien van het land. Als je niet veel hebt gereisd, is dit niet een land wat we aanraden voor een vakantie. Wij hebben geen culture shock ervaren, maar we zouden ons kunnen voorstellen dat het voor sommige allemaal iets te anders en te moeilijk is. Je moet iig geen verwachtingen hebben en geduldig zijn. Ranzigheid kom je vaak genoeg tegen op straat ...of op de dames wcs (ik bespaar jullie de details verder, haha).
Ik ben heel blij dat Daan is mee gegaan. Fijn om gezelschap te hebben (want Engelstalig sprekende mensen zijn dus onvindbaar) en om support te hebben tijdens het rondreizen.
Ik heb Daan net afgezet bij de gate op het vliegveld en vertrek zelf pas over een aantal uur. Wel weer even wennen om alleen te zijn. Fleur komt over vier dagen aan in Hanoi dus ik kijk daar erg naar uit. Een first time ever zussen vakantie! :D
Op 28 juni gingen we weer verder reizen naar Hangzhou. Eerst nog even een bord verse huisgemaakte noedels gehad met gewokte groeten en vlees (echt vers en dus voor me neus gemaakt van scratch). Ik kan me voorstellen dat de Italianen dit hebben overgenomen honderden jaren geleden. ;) We hadden goedkope trein tickets weten te regelen dus gingen vanaf een minder groot zuider station in Shanghai met een soort oud stoptreintje naar Hangzhou. Ik heb gedurende de drie uur mijn vorige blog afgeschreven. Daan is in verleiding gebracht door een van de stront irritante trein verkopers en komt naar Nederland met een schroevendraai set met verwisselbare koppen… hahaha. Het hostel lag in het midden van een druk bezocht toeristisch wijkje vol winkeltjes, eetkraampjes en straat verkopers. Er waren tentjes met eenden stoof waar de eendenhoofden nog op de rand lagen van de pan, hele gefrituurde krabben op spiesen (iedereen stond ermee rondom grote vuilnisbakken), levende kikkers in netjes en ook veel ander seafood. Voor het eerst was ik wat minder enthousiast over wat er op straat te koop was aan eten (hoe is het mogelijk, haha).
Zondag waren we gaan rondlopen in de wijk en naar het meer gegaan (en de reden waarom deze stad zo druk bezocht was). Zoals al een paar keer, hadden Daan en ik de afstanden verkeerd ingeschat. Het was ook niet een meer waar je bijvoorbeeld even omheen loopt. Het was in ieder geval een mooi gebied met aangelegde parken en verschillende treurwilgboomsoorten. In China staan er trouwens overal treurwilgen. Best opvallend. Ik heb onderweg ook nog even flink wat geld tegen een overheerlijke vanille-amandel latte gegooid (voor het zelfde geld heb je drie basic streetfood maaltijden). Het is grappig hoe je jezelf aanpast aan een land en de waarde van bepaalde producten. Ik ga hier in een restaurant of tentje echt geen tientje neerleggen voor een avondmaal bijvoorbeeld. Die avond nog in het hostel voetbal gekeken (NL-Mexico) met wat enthousiaste chinese hostelgangers. Dan denk je in een internationaal hostel te zitten, zijn er daar ook alleen maar chinezen. Laat ik het zo zeggen, westerlingen zijn schaars in China.
Wat ons gelijk opviel is dat er in dit dorpje af en toe een onwijze stanklucht hing. Het bleek dat hier een soort tofu op platen werd gebakken wat een hele sterke geur afgaf. Af en toe liep je dan langs een eet tentje waar dat buiten dus werd klaargemaakt. Nou ik zou het voor geen goud proberen… Daan en ik herkende de geur ook later direct in andere steden. Gelukkig was het alleen hier populair, haha.
Maandag was het super slecht weer. Hebben de trein kaartjes voor de reis naar Huangshang geregeld, in poncho en met paraplu wat door de stad gelopen en toen spotte ik een bios. We hadden mazzel want de enige Engelstalige film was zojuist begonnen. Transformers 4 gekeken – ook weer wat nieuws maar we zaten iig droog. Ik had Daan die avond overtuigd om te gaan eten bij een straat BBQ tentje. Er werd dan rond een uurtje of 5 een kraampje opgezet met allemaal groeten, vlees en vissoorten op stokjes. Alles op stokjes. Overal hebben ze dit trouwens… wat heeft men hier met stokjes. Anyway, dan koos je wat stokjes uit en dat werd dan op de BBQ gegooid met een soort soya marinade. We zaten toen op krukjes aan een plastic tafeltje te kijken naar het volk wat dan passeerde. Ook hadden we een hele gepofte aubergine met knoflook gegeten. De aubergine werd gewoon in de kooltjes gegooid dus deze was ook binnen tien minuten al gaar - briljant. Later op de avond wilde we kijken wat voor barretjes er aan het meer lagen. Tot onze teleurstelling was het weer erg prijzig en de cocktails waren niet eens volgens origineel recept.
Op dinsdag 1 juli gingen we per bus richting the yellow Mountains. Bij het busstation heb ik mijn ergste wc ervaring tot nu toe mee gemaakt (China als land spant al sowieso de kroon). Kleine wc hokjes van halve hoogte (je kon er overheen kijken…), hurk wcs (gaten in de grond eigenlijk), vuilnisbakjes voor alles (want ook wc papier mag je niet doortrekken – Ow heej wacht, je kon niet eens normaal doortrekken en er is standaard in China geen wc papier) en dan een stuk of 15 in een ongeventileerde ruimte van 35 graden. Nou ik ging bijna over me nek van de ammoniak lucht.
Gelukkig was de busrit wat aangenamer, haha. Het duurde drie uur en het was heel vet om te zien hoe het landschap veranderde van velden naar bergachtig gebied. Ook was te zien hoe de begroeiing veraderden. Er waren opeens stukken bamboe bos! Prachtige licht groen en met heel fijn blad. Onderweg nog gewoven vogelnesten gezien (had nooit verwacht dat ik ze in de natuur zou zien en dan hangend onderaan een snelweg). Bij aankomst bleek dat we best wel ver uit te centrum zaten. Dus we waren die avond maar gaan rondlopen wat dus uiteindelijk 17km werd. Het is opvallend hoe in China veel straten en gedeeld thema of verzameling van soorten winkels hebben. In Huangshan ging het als volgt: supermarktje, fruitwinkel, chinees eettentje, semi westerse bakkerij, peukenboer, supermarkt, fruitwinkel, etc. Af en toe had je dan weer een straat met hardwarestores. Alsof ze het handig vinden dat alle soort gelijke winkels bij elkaar zitten. Die avond voor 90 euro cent gegeten bij een chinees tentje (rijst, gewokte paksoi, een kippenpoot, een gekookt ei en een plakje tofu). Het was top dus zijn hier later nog terug geweest.
Op 2 juli naar een shop straat gelopen waar ook een grote supermarkt bleek te zijn. Aangezien het concept BAR hier ver te zoeken is, hebben we zelf maar wat drank ingeslagen. Verder ook eten gehaald zoals mueslibars, noedles, groene asperges en wat fruit voor op de kamer. Het centrum van het stadje was wel erg schattig. Chinese lantarentjes overal en rode verlichte Chinese tekens boven elk winkeltje. Taxi terug gepakt door de grote afstand en op de kamer gehangen de rest van de avond.
Op donderdag bleek het super mooi weer te gaan worden. Daan wilde wel even een poosje in de zon zitten dus bij ons hostel in de tuin gezeten. Ik ben op een gegeven moment maar gaan lopen voor water en wat te eten want het was bloedheet en bij ons uitgestorven hostel was niets te krijgen helaas. Nadat Daan zowel voor als achter flink verbrand was (en ja er was wel zonnebrand maar dan moet je het ook wel op willen doen), zijn we weer richting de stad gaan lopen. We hadden een bus gereserveerd om de volgende dag naar de Yellow Mountains te gaan. Maar we moesten wel om 5 uur op.
De volgende ochtend in alle vroegte het weer bericht gecheckt. Bleek te gaan onweren en te gaan regenen. Tja, wat doe je dan. Veel entree betalen en eventueel naar een kabelbaan die is uitgeschakeld? Vonden het te veel gedoe dus hadden besloten om niet te gaan. Wel erg jammer want nu weten we dat het weerbericht in China bijna nooit klopt. Ja, het was bewolkt.. maar bijna geen regen die middag iig of onweer. Zijn die dag weer verder de stad doorgelopen. Zagen op de kaart een teken staan wat stond voor tempel (op een of ander klein eilandje wat in de rivier lag die naast deze stad liep) dus wij zijn erheen gelopen. Bleek er geen tempel te zijn... Heel apart. Die avond zijn we naar een club gegaan tegenover onze loopbrug waar we constant over moesten om bij de stad te komen. Er was een paaldanspaal en een mooie meid die een beetje er omheen danste. Er werd naar me gebaard om ook te gaan dansen. Tja, dan hoef je geen twee keer aan mij te vragen. :D Twee keer wat moves gedaan (deze keer had ik wel een geschikte outfit aan, haha) met als resultaat gratis bier de rest van de avond. En in een Chinese club is dat wel wat waard! Het was echt heel gezellig om een beetje op onbekende muziek te dansen met chinezen die ons helemaal fantastisch vonden. Daan is die avond ook tien keer op de foto gezet, haha.
De volgende ochtend een bus gepakt terug naar Shanghai. De bussen werden weer behandeld als vliegtuigen (wachtruimtes, controle posten, een meid met vlaggentje die de bus uit de parkeerplaats begeleiden, etc). Was een reis van 6 ½ uur. Maar omdat we niet veel hadden geslapen ben ik de meerderheid van de tijd knock-out geweest. Er waren ook veel busstops maar je weet nooit hoelang je de tijd hebt, dus het was altijd maar rennen naar een wc en hopen dat de bus er nog stond als je terug kwam.
In Shanghai naar ons al bekende hotel terug gegaan. Daar in de buurt gezocht naar een train ticket office. We zijn nu dus de eerste fout in the Lonely Planet tegengekomen. De office was verhuisd. Maar waar naar toe was nogal wazig dus daan en ik moesten het drie keer vragen totdat we het hadden gevonden (en met vragen bedoel ik trein geluiden nadoen, oude trein kaartjes tevoorschijn halen, gebaren maken, de vertaalapp gebruiken en hopen op het beste). Het bleek dat er geen trein kaartjes meer waren naar Qingdao. Dus hebben we gereserveerd voor de dag daarna en onze boekingen aangepast. Die avond ben ik nog om de hoek (bij dat tentje met die verse noodels) boontjes met rundvlees gaan halen. Dit is officieel het lekkerste wat ik in China heb gegeten tot nu toe. Die nacht nog om 4 uur ‘s nachts NL-Costa Rica gekeken vanuit bed.
Op zondag 6 juli naar het Shanghai museum geweest, bijgekomen bij een koffie tentje in de winkelstraat, naar een park geweest, nog op straat een soort plat Turksbrood gekocht met bosui en toen die avond weer naar Perry’s bar op Daan zijn verzoek. Het was bizar wat voor thema avonden daar waren. Het was zondag dus gratis peuken, aanstekers en waterpijp was de helft van de prijs. Een tent zou in Nederland dik verlies draaien met zulke acties. Maargoed, een pakje kost hier tussen de 4-60 yuan (€0.48-€7.22). In die tent drank spelletjes gespeeld met een groepje super aardige chinezen waar we ook bijna geen gesprek mee konden voeren. Gelukkig is steen, papier, schaar zeer internationaal, haha. ;)
Op maandag hebben we in de stad ontbijt gehaald en toen heeft Daan nogal een onaangenaam bericht gehad van het thuisfront. Het was nu nog maar de vraag of hij nog zou blijven of al eerder terug naar Nederland zou vliegen. Die middag hadden we iig al plannen om de trein te pakken naar Qingdao dus dat hebben we doorgezet. Het hostel vonden we niet erg leuk omdat het veel voorzieningen niet had en er een slot op de poort ging na 12 uur. Je moest dan bellen om binnen te komen. Lekker duur grapje zonder Chinese simkaart.
Wat is mij verder opgevallen in China: Pak een westerse tent (koffie of een eet tentje) en wat wordt er gedraaid? Kermis muziek… Ze hebben echt geen idee. Verder moet je meestal in een restaurant al betalen voordat je het eten al hebt gekregen. En zo niet, dan hoef je maar tijdens of na het eten je hand op te steken en ze komen met de rekening. Bijstellen of een dessert achteraf bestellen kennen ze niet. Als je bij een chinees tentje eet, zowel binnen als op straat aan plastik tafeltjes, is het dood normaal om alles op de grond te gooien wat je niet meer op tafel wilt hebben. Denk aan gebruikte servetten, botjes, visgraten, lege slakkenhuizen en ander plastik. Met als resultaat: een vieze bende wat aan het einde van de avond nogal gaat stinken. Wat is het met Chinezen en poedels? Als je als Chinees een hond neemt als huisdier, neem je blijkbaar een poedel. Waarom dit ras zo geliefd is, weten we alsnog niet.
Op 8 juli zijn we Qingdao gaan ontdekken. Het was echt Hollands zomer weer. Er hing ook geen smok dus ik en Daan zijn lekker rond gaan lopen en hebben gezeten op een terrasje. Het was ook leuk om langs de boulevard te lopen en te zien hoe het strand vol lag, maar niemand in het water natuurlijk. Ik weet in ieder geval wel dat ik me wat ongemakkelijk zou voelen in bikini. Die dragen ze hier namelijk niet. Er was vooral heel veel seafood te koop overal. Wel leuke foto’s kunnen maken van gedroogde vissen aan haken, bakken vol met levende slakken die je kon laten wokken, natuurlijk hele aquariums vol zeedieren (stel je wilde een vis dan werd deze voor je neus bewusteloos geslagen op de grond en ze eten hier ook zee-egels en zeesterren blijkbaar) en kleine jampotjes met levende kwallen of een schildpadje voor de kinderen. We hadden die dag ook een goedkope variant op de KFC gevonden waar Daan erg blij mee was. Daar zijn we op het idee gekomen om Kees aan te schaffen: onze tijdelijke reis schildpad. Kees hebben we op de markt gekocht voor 60 cent. We hadden een leuk bakje en schildpadvoer erbij gehaald. Het idee was om hem dan in Beijing uiteindelijk vrij te laten.
Op woensdag zijn we weer door de stad gaan lopen, deze keer helemaal de kade af richting een oorlogsschip waar je blijkbaar op kon. Niet gedaan maar wel daar winkels tegen gekomen vol met oude oorlog shells en kogels. Helaas was er voor Daan geen mogelijkheid om dit door de douane te krijgen zonder paniek te zaaien, dus niets gekocht. Ook nog een nieuw dagboekje gekocht want de gene die ik van Aafje heb gekregen is al vol geschreven! :)
Vlakbij dat schip zijn we een groep Zweedse en Deense jongeren tegengekomen. Die waren ook blij om westerlingen te zien en we konden gelijk mee met hun de stad in. We zijn uiteindelijk wat gaan drinken en eten alleen bleken ze al vanaf tien uur die ochtend aan de alcohol te zitten (typisch vakantie gedrag voor 18 jarigen). Vanaf een uurtje of 7 werden ze één voor één onwel dus uiteindelijk zaten Daan en ik nog alleen aan tafel, haha.
Die avond was mijn geluidsspeakertje ermee gestopt uit het niets. Alles geprobeerd maar er kwam nauwelijks meer geluid uit. Kapot is kapot dus ik dacht, nog even een paar klappen op het apparaat kan geen kwaad. Je weet maar nooit! Na 4 rammen tegen de muur en 2 tegen het frame van mijn army bed, deed die het weer! :D hahaha. Die nacht niet echt goed kunnen slapen wetende dat we nog op moesten om vier uur voor de wedstrijd dus beetje wezen shoppen op het internet. Met veel moeite nog kunnen regelen dat we de halve finale konden kijken in de fusie samen met de night guard en een Spanjaard. Zeer teleurstellende wedstrijd natuurlijk… maar daar weten jullie alles van.
Op 10 juli ben ik wat eerder opgestaan om wat gezonder eten te halen voor onze treinreis die middag naar Beijing. Ik moest wel meerdere tentjes af maar ben terug gekomen met dumplings en een berg gekookte groente voor 2 euro dus erg tevreden. Men vond mij in al die tentjes erg grappig omdat ik zonder menukaart of plaatjes eten probeerde te bestellen. Tja, ik heb het geduld hier wel voor. ;) Daarover gesproken, ik had wat nodig bij de apotheek. Er wordt daar ook alleen chinees gesproken… Maar daar had ik mij op voorbereid: ik had een prachtige tekening gemaakt van mijn kwaal. Uiteindelijk moest iedereen die tekening aanschouwen (of men er werkte of niet) en ze vonden het maar hilarisch. Zij blij met mijn tekening die ze mochten houden en ik met de juiste medicatie, haha.
In de trein zat er achter mij een oma met een kind van 5 op schoot. Dat kind had niet zijn eigen stoel. Denk dat ze aan het bezuinigen waren (kaartjes waren ook wel 50 euro dus wel prijzig voor veel chinezen). Het probleem was echter dat mijn stoel dus niet naar achter kon en het kind constant tegen de stoel aan zat te beuken. Deze trein reis van zes uur dus helaas niet kunnen slapen.
We zouden even een nacht in Beijing blijven en dan door gaan naar een stadje aan de kust die, wonder boven wonder, niet staat beschreven in onze dikke Lonely Planet over China. Echter, toen we aan waren gekomen op het station, bleken er weer geen beschikbare treinkaartjes te zijn. Het zou ons te veel tijd en moeite kosten om dan maar voor een volle dag, die reis naar de kust te maken. We hadden ervoor gekozen om toch dan maar in Beijing te blijven.
In het hotel hadden we wat moeite met de wifi (moesten natuurlijk boekingen annuleren) en toen overstroomde de wc op de kamer dus vooral Daan werd steeds ongelukkiger. :P Maja was ook wel een korte nacht en een lange reis dag. Ik moest die avond naar een tentje in onze buurt waar we al eerder waren geweest. Ik had namelijk gezien dat iedereen die daar kwam bepaalde pannenkoekjes at met eend. En als iedereen het eet, wil Steef het ook proberen! :D (Ook al in een andere stad een half uur in de rij gestaan voor een broodje gevuld met stoofvlees wat iedereen wilde hebben, haha.) Het was wel prijzig natuurlijk maar echt vet lekker. Daan en ik gaan dit in Nederland proberen na te maken. Ik denk alleen dat de gefermenteerde bonen eend saus een uitdaging wordt..
Verder had ik mij die avond verdiept in hotelaanbiedingen en een kamer weten te regelen met keuken (wel zonder gaspitten :(… Maar onze schattige schildpad Kees had wel een hele wasbak om in te pedellen) die twee keer zo groot was als de kamer die we hadden. Daarnaast, leek het me leuk om in een andere buurt van Beijing te zitten. Het zuidelijke deel hadden we nu wel redelijk ontdekt. Nu zaten we in het noorden, in een buurt waar er veel winkels waren en wat op loop afstand was van het meren in het centrum van de stad.
Op 11 juli zijn we, door een taxi chauffeur die uit zijn mond stond en niet de weg kon vinden, naar ons nieuwe hotel gebracht. Owja… en wat isset toch met taxi chauffeurs en hun rijstijl? Constant gas geven lukt niet en de weg vinden kunnen ze des te minder. Heel apart en soms ook best vermoeiend. Heb je eindelijk een taxi weten aan te houden, krijg je daar nog mee te maken.. Over auto’s gesproken: en rijden hier echt de nieuwste modellen rond van de duurste westerse merken. Ook apart, haha :P.
Die dag de buurt verkend, weer een supermarkt leeg gekocht (ik kon nu lekker thee zetten op de kamer en in de ochtend oatmeal eten :D), en chinees stoofvlees gerecht gegeten bij een tentje, een ander tentje ontdekt met een grote Engelstalige menukaart (het is een wonder!) waar je goed en goedkoop chinees kon eten en in de avond gezellig met Daan kaart spelletjes gespeeld.
De volgende paar dagen zijn we naar het meer in het centrum en de Hutongs (bepaalde typisch chinese wijken) door gelopen. De wijken bestaan uit smallere straatjes en de huisjes en straatmuren bestaan allemaal uit grijze bakstenen. Alles is een a twee verdiepingen hoog en het oogt daardoor wel schattig. Natuurlijk overal nog kleine winkeltjes en Chinese eet tentjes. Bij het meer werd het dan weer wat meer toeristisch met barretjes en westerse eetgelegenheden. Pas na een paar dagen hadden we een tentje gevonden met de goedkoopste drankjes. We hadden wel redelijk weer de dagen dat we in Beijing zaten. Zonnig en geen smok! Hebben ook nog wat geshopt: Daan heeft van mij een nieuwe riem gekregen omdat ik op zijn oude was gaan staan en ik heb paaldans schoenen gekocht. Eigenlijk gewoon hakken in hun ogen want iedereen loopt hier rond op idioot hoge plateauzool hakken. Heb nog op straat eten gekocht de laatste dagen zoals: dumplings (ik wilde ze allemaal proberen!:D), gekookte groenten, maïskolven, watermeloen en perziken. Ik heb nog moeite gedaan om achter een bepaald merk soyasaus te komen. Nu hopen dat het flesje wat ik heb gevonden in de supermarkt het land binnen komt met Daan. We zijn de laatste dagen ook nog juist weg van het centrum gelopen en zijn een park tegen komen, waar we Kees uiteindelijk hebben vrijgelaten. Kees zag er echt te schattig uit in zijn nieuwe verblijf.
De laatste avond nog even een paar lamspiesen gehaald om de hoek en geproost op onze succesvolle maand China.
Beide blij dat we geen voedselvergiftiging hebben opgelopen en dat we veel hebben kunnen zien van het land. Als je niet veel hebt gereisd, is dit niet een land wat we aanraden voor een vakantie. Wij hebben geen culture shock ervaren, maar we zouden ons kunnen voorstellen dat het voor sommige allemaal iets te anders en te moeilijk is. Je moet iig geen verwachtingen hebben en geduldig zijn. Ranzigheid kom je vaak genoeg tegen op straat ...of op de dames wcs (ik bespaar jullie de details verder, haha).
Ik ben heel blij dat Daan is mee gegaan. Fijn om gezelschap te hebben (want Engelstalig sprekende mensen zijn dus onvindbaar) en om support te hebben tijdens het rondreizen.
Ik heb Daan net afgezet bij de gate op het vliegveld en vertrek zelf pas over een aantal uur. Wel weer even wennen om alleen te zijn. Fleur komt over vier dagen aan in Hanoi dus ik kijk daar erg naar uit. Een first time ever zussen vakantie! :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
